Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Tomasz Wójcik Sędziowie: sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz sędzia WSA Mirella Łent (spr.) Protokolant: starszy sekretarz sądowy Stanisława Majkut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi P. W. na czynność Prezydenta Miasta z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu 1. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności, 2. uznaje uprawnienie P. W. do zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu o nr rejestracyjnym C. w kwocie [...](czterysta dwadzieścia pięć) złotych, 3. zasądza od Prezydenta Miasta na rzecz P. Sp. z o. o. w W. kwotę [...](trzysta trzydzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wnioskiem z dnia [...]. skarżąca wystąpiła do Prezydenta Miasta o zwrot opłaty za wydanie karty pojazdu marki [...] o nr rej. [...] w wysokości 425,00 zł. Spółka uzasadniając wniosek powołała się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006r., sygn. akt U 6/04, w którym orzeczono, że opłata pobrana z tytułu wydania karty pojazdu przekraczająca kwotę 75,00 zł jest nienależna jako sprzeczna z prawem o ruchu drogowym i Konstytucją.
W odpowiedzi z dnia [...]. Prezydent Miasta wskazał, że podstawa prawna do pobrania opłaty w wysokości 500,00 zł za wydanie karty pojazdu wynikała wprost z przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003r. w sprawie wysokości opłat za wydanie karty pojazdu (Dz. U. nr 137, poz. 1310). W powołanym przez skarżącą wyroku Trybunał Konstytucyjny uznał za niezbędne odroczenie terminu utraty mocy obowiązującej zakwestionowanego przepisu do dnia 1 maja 2006r. celem umożliwienia wprowadzenia do tego czasu - bez pozbawienia powiatów odpłatności za ich czynności - nowej regulacji zgodnej z postanowieniami Konstytucji. Odroczenie terminu utraty mocy obowiązującej zakwestionowanych przepisów ma ten skutek, że przepisy te (o ile wcześniej nie zostaną uchylone lub zmienione przez ustawodawcę), mimo że obalone w stosunku do nich zostało domniemanie konstytucyjności, winny być przestrzegane i stosowane przez wszystkich adresatów, w tym przez sądy orzekające. Z dniem 15 kwietnia 2006r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 28 marca 2006r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. nr 59, poz. 421), zgodnie z którym opłata ta wynosi obecnie 75,00 zł. W świetle powyższego, organ stwierdził, że przepisy rozporządzenia zobowiązujące do pobrania opłaty w wysokości 500,00 zł przestały obowiązywać dopiero od 15 kwietnia 2006r. co oznacza, iż opłaty pobrane przed tym dniem były opłatami pobranymi na podstawie aktu zgodnego z prawem i tym samym, podmiotom które je uiściły nie przysługuje roszczenie o ich zwrot. Wobec powyższego Prezydent uznał, że działał na podstawie i w granicach powszechnie obowiązującego prawa oraz, że nie nastąpiło naruszenie prawa w tym zakresie.
W skardze spółka wniosła o uchylenie zaskarżonego aktu oraz uznanie obowiązku Prezydenta Miasta dokonania na rzecz skarżącej zwrotu kwoty 425,00 zł stanowiącej część opłaty za wydanie karty pojazdu dla ww. pojazdu ponad kwotę wynikającą z art. 77 ust. 3 w zw. z ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2018r., poz. 1990 ze zm.). Skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, w szczególności art. 6, art. 7, art. 8, art. 77 § 1 i § 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej: "k.p.a."; naruszenie prawa materialnego poprzez zastosowanie w tej sprawie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu w sytuacji jego niezgodności z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej; naruszenie prawa materialnego poprzez niezastosowanie w stanie faktycznym sprawy art. 90 akapit pierwszy Traktatu Wspólnot Europejskich (obecnie art. 110 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej), który sprzeciwia się opłacie związanej z wydaniem pierwszej karty pojazdu sprowadzonego z innego państwa członkowskiego; naruszenie prawa materialnego poprzez niezastosowanie zasady pierwszeństwa prawa wspólnotowego, z której wynika, iż organ krajowy stosujący prawo jest obowiązany pominąć normę krajową w zakresie, w jakim jest ona sprzeczna z normą wspólnotową, a w stanie faktycznym sprawy sprzeczny z art. 90 akapit pierwszy TWE jest § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu. Zdaniem skarżącej, pomimo iż Trybunał Konstytucyjny odroczył do 1 maja 2006r. moc obowiązującą § 1 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003r., to jednak przepis ten był niekonstytucyjny i sprzeczny z ustawą od samego początku, a sama odmowa zwrotu części opłaty za kartę pojazdu narusza prawo, jako pozbawiona podstawy prawnej. Tak więc organ administracji samorządowej pobierając opłatę za wydanie karty pojazdu w zawyżonej kwocie (przy uwzględnieniu faktu, że jej wysokość przewyższa niemal sześciokrotnie faktyczny koszt jej wytworzenia) powinien był wiedzieć o wadliwości stosowanego przepisu, a w konsekwencji powinien liczyć się z obowiązkiem późniejszego, przynajmniej w części jej zwrotu.