Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Zdzisław Pietrasik (spr) Sędziowie: sędzia WSA Izabela Najda-Ossowska sędzia WSA Leszek Kleczkowski Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Synakiewicz po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 03 sierpnia 2010r. sprawy ze skargi "B." S.A. w S. Oddział E. w T. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu należności celnych. oddala skargę
Dnia [...] do Naczelnika Urzędu Celnego w T. wpłynął wniosek "B." S.A. o zwrot należności z tytułu wprowadzenia towarów na obszar celny Wspólnoty pobranych w okresie od dnia 1 maja 2004r. do dnia 1 października 2004r. Wniosek dotyczył zwrotu należności celnych w łącznej kwocie 2.670.306,00 zł wraz z odsetkami za okres od dnia zapłaty należności celnych do dnia ich zwrotu, pobranych w stosunku do 146 zgłoszeń celnych dokonanych w Urzędach Celnych w T., G. i W. w okresie od dnia 1 maja 2004r. do dnia 1 października 2004r. Pismem z dnia [...] Naczelnik poinformował wnioskodawcę, iż w stosunku do wymienionych we wniosku z dnia [...] 43 zgłoszeń celnych organem właściwym jest Naczelnik Urzędu Celnego w G., a co do 4 zgłoszeń celnych - Naczelnik Urzędu Celnego w W. Dnia [...] organ wezwał pełnomocnika strony do sprecyzowania wniosku z dnia [...] poprzez wskazanie czy przedmiotowy wniosek należy traktować jako wniosek o zwrot cła nienależnie pobranego w trybie art. 236 WKC, czy cła pobranego z winy organu celnego zgodnie z art. 239 WKC. W odpowiedzi w piśmie z dnia [...] pełnomocnik strony powtórzył argumentację zawartą we wniosku z [...]. Strona powołała się na przepisy art. 2 oraz art. 7 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997r., a także art. 72 § 1 w zw. z art. 1 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), a gdyby organ uznał, iż wskazane przepisy nie mają w sprawie zastosowania, domagała się prawidłowego zastosowania przepisu art. 236 ust. 1 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.Urz. L. 302 z dnia 19 października 1992r. ze zm.). Dnia [...] wpłynął wniosek pełnomocnika strony o połączenie do rozpoznania oraz rozstrzygnięcia toczących się postępowań celnych wszczętych przez Naczelnika Urzędu Celnego w T. z wniosku z dnia [...]. W uzasadnieniu wskazano, iż toczące się postępowania rozstrzygane są przez ten sam właściwy organ podatkowy, wynikają z tego samego stanu faktycznego i oparte są na tej samej podstawie prawnej. Postanowieniem z dnia [...] Naczelnik Urzędu Celnego odmówił połączenia toczących się przed organami celnymi postępowań wszczętych na wniosek pełnomocnika Spółki "B." z uwagi na to, iż stan faktyczny poszczególnych spraw jest różny i jest oparty na różnych podstawach prawnych. W dniu [...] wpłynęło zażalenie pełnomocnika strony na postanowienie z dnia [...]. Postanowieniem z dnia [...]. Dyrektor Izby Celnej w T. stwierdził niedopuszczalność zażalenia.
Decyzją z dnia [...], znak: [...] Naczelnik Urzędu Celnego w T. odmówił "B." S.A. zwrotu należności celnych przywozowych za towary objęte procedurą dopuszczenia do obrotu na podstawie zgłoszenia celnego z dnia [...] z uwagi na uchybienie terminu do złożenia wniosku.
Organ wyjaśnił, że wniosek pełnomocnika o zwrot należności wpłynął w dniu
[...]. W tej dacie obowiązującymi przepisami prawa, na podstawie których organy celne orzekają o zwrocie należności celnych jest Wspólnotowy Kodeks Celny (dalej WKC) i wymienione przez pełnomocnika strony we wniosku pozostałe przepisy nie mają zastosowania. Zgodnie z regulacjami zawartymi w WKC zwrot należności celnych może zostać dokonany wyłącznie w przypadku zaistnienia przesłanek i spełnienia warunków w nich wymienionych. Organ wskazał na treść art. 236 ust. 1 WKC, zgodnie z którym należności celne przywozowe lub wywozowe podlegają zwrotowi wówczas, gdy okaże się, że w chwili uiszczenia kwota tych należności nie była prawnie należna lub została zaksięgowana niezgodnie z art. 220 ust. 2. Zdaniem organu należności takie podlegają umorzeniu, gdy w chwili zaksięgowania ich kwota nie była prawnie należna lub, że kwota została zaksięgowana niezgodnie z art. 220 ust. 2. Nie podlegają zaś zwrotowi ani umorzeniu, gdy fakty, które doprowadziły do zapłacenia lub zaksięgowania kwoty prawnie nienależnej, są wynikiem świadomego działania osoby zainteresowanej. Naczelnik Urzędu Celnego podkreślił, że zgodnie z art. 236 ust. 2 WKC należności celne przywozowe lub wywozowe są zwracane lub umarzane po złożeniu wniosku przed upływem trzech lat, licząc od dnia powiadomienia dłużnika o tych należnościach. Wniosek taki należy złożyć we właściwym urzędzie celnym. Termin do jego złożenia może zostać przedłużony na wniosek strony. Organ odniósł się do wskazanego w uzasadnieniu wniosku wyroku ETS C-161/06 z dnia 11 grudnia 2007r. Podkreślił, że w tym wyroku ETS orzekł m.in. w przedmiocie ograniczenia w czasie skutków niniejszego orzeczenia. Według Naczelnika Urzędu Celnego w T. Trybunał w uzasadnieniu wyroku wyraźnie wskazał, że orzeczenie zapadłe w tej sprawie nie rodzi po stronie organów celnych państw członkowskich obowiązku weryfikacji tych decyzji, które stały się ostateczne przed wydaniem przedmiotowego wyroku. Wyrok ten wywiera bezpośredni skutek tylko w obszarze tych decyzji, które w chwili wydania wyroku były przedmiotem skargi administracyjnej lub sądowej. Organ wywodził, że w takim stanie rzeczy obowiązek zwrotu pobranych należności może dotyczyć tylko tych aktów administracyjnych, które w chwili wydania wyroku ETS były przedmiotem odwołania lub skargi do sądu administracyjnego. Zdaniem organu z materiału dowodowego wynika, iż w chwili wydania wyroku w stosunku do zgłoszenia celnego z [...] nie toczyło się postępowanie odwoławcze i nie była wniesiona skarga do sądu administracyjnego. Ponadto organ wywodził, że okoliczności faktyczne sprawy wskazanej przez wnioskodawcę i zakończonej wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, sygn. akt I SA/Bd 275/05 z dnia 20 lipca 2005r. zasadniczo różnią się od okoliczności faktycznych przedmiotowej sprawy. Jak podnosił Naczelnik Urzędu Celnego przedmiotowy wniosek o zwrot należności celnych mógłby być przedmiotem merytorycznego rozstrzygnięcia w trybie art. 236 ust. 1 WKC, pod warunkiem złożenia go w terminie określonym w art. 236 ust. 2 czyli przed upływem 3 lat licząc od dnia powiadomienia dłużnika o tych należnościach. Termin do złożenia takiego wniosku upłynął z dniem 18 czerwca 2007r.