Jedynymi faktycznymi odbiorcami energii oraz podmiotami czerpiącymi z niej korzyści byli najemcy, stąd dopuszczalne było refakturowanie należności za nią według stawek podatku od towarów i usług stosowanych przez "dostawców" energii w fakturach wystawionych na skarżącą.
Natomiast podatki i opłaty z tytułu własności i użytkowania wieczystego są niezależne od tego, czy nieruchomości były wynajmowane czy pozostawały niewykorzystane.
Zatem refundacja wydatków ściśle związanych z przedmiotem najmu, jako element kalkulacji czynszu najmu, podlegała zakwalifikowaniu do opłaty za usługę i była opodatkowana stawką VAT 22 procent.
Inspektor Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej decyzją z dnia 23 kwietnia 1997 r. określił skarżącej Pracowniczej Spółdzielni Mieszkaniowej "K." zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiąc listopad 1996 r. w wysokości 13.382 zł.
W uzasadnieniu decyzji Inspektor wskazał, że zaniżenie podatku należnego wynikało z braku uwzględnienia przez Spółdzielnię opodatkowania części kwoty należnej z tytułu usługi najmu lokali użytkowych związanej z podatkiem od nieruchomości oraz opłatę za wieczyste użytkowanie gruntu. Daniny te winny być wliczone do podstawy opodatkowania, bowiem podatek VAT nalicza się od całej kwoty czynszu najmu, tj. łącznie z podatkiem od nieruchomości i opłatą za wieczyste użytkowanie gruntu. Przedstawione przez skarżącego pismo Izby Skarbowej kierowane do PSM "P." nie może być źródłem prawa i przesądzać o zaniechaniu poboru podatku.
W odwołaniu od powyższej decyzji Spółdzielnia zarzuciła sprzeczność istotnych ustaleń organu z treścią materiału dowodowego, niewłaściwe i wybiórcze stosowanie wykładni przepisów art. 2 ust. 1, art. 4 pkt 2 i art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym przez przyjęcie, że istnieje obowiązek opodatkowania elementów kalkulacyjnych czynszu najmu będących refundacją na rzecz wynajmującego podatku od nieruchomości i opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów, zaś w stosunku do pozostałych elementów refakturowanych czynszu najmu przyjęcie, iż obowiązek taki nie istnieje.
Skarżąca wskazała w szczególności, że sporne daniny nie stanowią towaru ani usługi w rozumieniu ustawy o VAT i nie zmieniają swego charakteru bez względu na wtórne rozliczenie podmiotu zobowiązanego do płacenia podatku z najemcą. Daniny pozostają nadal związane z podstawą ich wymiaru /grunt, budynek/, a stosunki cywilnoprawne nie zmieniają ich istoty. Nielogicznym było odmienne traktowanie refundacji kosztów energii elektrycznej c.o. i c.w. od refundacji danin i stało w sprzeczności z konstytucyjną zasadą jednolitości stosowania przepisów prawa.
Decyzją z dnia 21 lipca 1997 r. Izba Skarbowa utrzymała w mocy decyzję organu pierwszej instancji wskazując, że najem lokali użytkowych stanowi usługę opodatkowaną stawką podatku od towarów i usług - w wysokości 22 procent.
Podstawą opodatkowania jest tu kwota należna czynszu pomniejszona o kwotę podatku. Kwota ta obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Dla zastosowania tej samej stawki przy refakturowaniu co przy fakturowaniu usług musi występować co najmniej odbiorca, faktyczny usługodawca i formalny usługodawca, cena musi wynikać bezpośrednio z zapisanej w fakturze wystawionej przez faktycznego na formalnego usługodawcę, z usługi musi korzystać ostateczny odbiorca, a wreszcie z umowy między usługobiorcą a formalnym usługodawcą musi wynikać, że usługa jest przedmiotem świadczenia, tj. wydzielona jako odrębny przedmiot fakturowania.
Warunki powyższe były spełnione dla sprzedaży nośników energii. Natomiast daniny, których wysokość i termin płatności określana jest decyzjami administracyjnymi wydawanymi na właściciela nieruchomości stanowią elementy kalkulacji kwot odpłatności za usługę najmu.