9.5. W dalszej kolejności Sąd zauważa, że obowiązek podatkowy niejednokrotnie jest związany z dokonaniem czynności prawnej regulowanej przepisami prawa prywatnego, tzn. czynność cywilnoprawna jest elementem podatkowego stanu faktycznego. W tym przypadku, ustanowienie odrębnej własności lokali w jednym z budynków, w sytuacji wskazanej w art. 3 ust. 5 u.w.l. jest relewantne z punktu widzenia art. 3 ust. 5 u.p.o.l. Odwołując się do pojęcia autonomii prawa podatkowego, nie można więc pomijać - jak czyni to Burmistrz - tego rodzaju systemowych powiązań (por. M. Zirk-Sadowski, Problem autonomii prawa podatkowego w orzecznictwie NSA, Przegląd Orzecznictwa Podatkowego 2004, nr 2, s. 113, R. Mastalski, Autonomia prawa podatkowego a spójność i zupełność systemu prawa, Przegląd Podatkowy 2003, nr 10, s.12; A. Gomułowicz (w:) A. Gomułowicz, J. Małecki, Podatki i prawo podatkowe, Warszawa 2002, s. 136 i 162). Autonomia prawa podatkowego to swego rodzaju kompromis pomiędzy zasadami spójności i zupełności systemu prawa, do którego prawo podatkowe przynależy, a jego niezależnością w obrębie tego systemu, głównie zaś w stosunku do prawa prywatnego (por. R. Mastalski, op. cit., s. 12), stąd nie można uznać za bezwzględnie trafny pogląd, że przepisy innych ustaw niż ustawa podatkowa nie mogą modyfikować norm prawa podatkowego. Przepisy innych ustaw niż ustawa podatkowa stanowią bowiem kontekst systemowy dla wykładni przepisów ustaw podatkowych, który należy uwzględnić w drodze wykładni systemowej zewnętrznej.
9.6. Reasumując ostatnią część rozważań, Sąd stwierdza, że w procesie wykładni art. 3 ust. 5 u.p.o.l. istotne znaczenie musi mieć zatem art. 3 ust. 5 u.w.l. Uwzględnienie tej drugiej regulacji pozwala na wyeliminowanie zarysowanych wątpliwości, dostrzegalnych na poziomie wyłącznie językowej wykładni art. 3 ust. 5 u.p.o.l. Po drugie prowadzi do korespondencji, w analizowanym zakresie, regulacji podatkowej z instytucjami związanymi z odrębną własnością lokali. Konieczność kompleksowego podejścia do analizowanego w tym miejscu problemu dostrzegł już tutejszy Sąd w wyroku z dnia 13 sierpnia 2015 r., I SA/Gl 1368/14, CBOSA, a także w wyroku z dnia 22 lipca 2014 r., I SA/Gl 1753/13, Lex nr 1518302.
10. Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy organ interpretacyjny powinien zastosować się do wyrażonej przez Sąd oceny prawnej. Przy tym, oceny stanowiska wnioskodawcy powinien dokonać w sposób kompleksowy, odnosząc się do wszystkich prawnych aspektów sprawy, wynikających z wniosku o wydanie interpretacji.
11. Wobec powyższego Sąd orzekł na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a. o uchyleniu zaskarżonej interpretacji.
Na podstawie art. 200 p.p.s.a. w związku z art. 205 § 2 p.p.s.a. zasądził na rzecz strony skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego (457 zł), obejmujących wpis od skargi (200 zł), koszty zastępstwa procesowego (240 zł) - ustalone na podstawie § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 461) w związku z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800) oraz wysokość opłaty skarbowej od złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa w postępowaniu sądowym (17 zł).