Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Sędziowie WSA Paweł Kornacki (spr.), Wojciech Organiściak, Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 marca 2015 r. sprawy ze skargi A w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku rolnego za 2011 r. oddala skargę.
1. Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (dalej: Kolegium albo SKO) utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Z. (dalej: Prezydent) z dnia [...] r. w przedmiocie określenia wobec A (obecnie skarżącej, dalej: A) wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu podatku rolnego za 2011 r.
2. Zaskarżona decyzja została wydana na gruncie następującego stanu sprawy.
2.1. Prezydent Miasta Z. decyzją z dnia [...] r., nr [...], określił A wysokość zobowiązania podatkowego w podatku rolnym za 2011 r. w kwocie [...] zł.
W uzasadnieniu organ wskazał, że podatnik w latach 2009-2012, w ewidencji gruntów i budynków figuruje jako zarządca nieruchomości gruntowych, stanowiących własność Skarbu Państwa, sklasyfikowanych jako grunty rolne oraz grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych. Według stanu na dzień 1 stycznia 2011 r., dotyczy to m.in. działek:
- [...] (RIIIb) o powierzchni [...]m2;
- [...] (RIIIb) o powierzchni [...]m2.
Podatnik na wezwanie Prezydenta stwierdził, że nie jest zobowiązany do złożenia deklaracji na podatek rolny, ponieważ nieruchomości sklasyfikowane jako grunty rolne objęte są decyzjami lokalizacyjnymi, a to oznacza, że zostały wyłączone spod opodatkowania podatkiem rolnym, co wynika z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 687 ze zm. - dalej: ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r.). Zdaniem organu powołana przez podatnika regulacja wyłącza zastosowanie do przedmiotowych gruntów tylko przepisów ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, a nie ustawy o podatku rolnym.
W dalszej kolejności organ podatkowy wskazał, że sposób władania i zarządzania nieruchomościami przez A wskazuje, że jest ona podatnikiem na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a. ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz.U. 2013 r., poz. 1381 ze zm., dalej: u.p.r.). Nieruchomości, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. zostały z mocy prawa, nieodpłatnie przekazane A w trwały zarząd z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi stała się ostateczna. Organ podkreślił, że decyzje lokalizacyjne obejmujące sporne grunty, nie przekształciły ich w drogi w rozumieniu przepisów o drogach publicznych.
Następnie organ stwierdził, że stosownie do art. 1 u.p.r. opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Artykuł 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz.U. z 2010 r., poz. 1287 ze zm. - dalej: p.g.i.k.) wskazuje, że podstawę wymiaru podatków stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Organ jest związany treścią ewidencji.
Prezydent ustosunkował się także do kwestii zwolnienia podatkowego, podnosząc, że art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. przewiduje zwolnienie Skarbu Państwa od podatku od nieruchomości - z czym koresponduje art. 1b ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 849 ze zm. - dalej: u.p.o.l.), lecz nie ustanawia zwolnienia od podatku rolnego.