W skardze z 31 października 2006 r. Prokurator Okręgowy wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały z dnia [...] listopada 2005 r. nr [...] w części obejmującej §3 pkt2. Zarzucił rażące naruszenie art.217 Konstytucji RP oraz art.14 pkt4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach lokalnych i art.40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - poprzez ustanowienie w §3 pkt2 zwolnienia z podatku od posiadania psów dla osób których jedynym źródłem utrzymania jest emerytura lub renta pomimo braku kompetencji do wprowadzenia zwolnień podatkowych o charakterze podmiotowym. Uzasadniając zarzuty wskazał, że zgodnie z art.217 Konstytucji RP nakładanie podatków, innych danin publicznych, a nadto określenie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje wyłącznie w drodze ustawy. Jednocześnie podkreślił, iż gminne prawo stanowienia aktów prawa miejscowego obowiązujących na obszarze gminy możliwe jest wyłącznie na podstawie upoważnień ustawowych - co wynika z art.40 ust.1 ustawy o samorządzie gminnym. Przepisem rangi ustawowej zawierającym upoważnienie dla rady gminy do uchwalenia aktu prawa miejscowego w sprawie podatku od posiadania psów jest art.14 ustawy o podatkach lokalnych i opłatach stanowiący, że rada gminy określa zasady dotyczące ustalenia i poboru, oraz terminu płatności i wysokości stawek w podatku od posiadania psów. Skarżący podniósł, iż z przytoczonych powyżej regulacji ewidentnie wynika, że Rada Miasta nie ma uprawnień do wprowadzania zwolnień podmiotowych w podatku od posiadania psów. Zwolnienie z podatku od posiadania psów osób, których jedynym źródłem utrzymania jest emerytura lub renta stanowi typowy przykład zwolnienia o charakterze podmiotowym, to jest takiego, w którym fakt zwolnienia powiązany jest nie z cechami przedmiotu opodatkowania lecz cechami podatnika. W tym wypadku jest nim źródło utrzymania pewnej kategorii osób, jakim jest emerytura lub renta, nie zaś zwolnienie pewnej kategorii psów, wyodrębnionych czy to ze względu na cel ich utrzymania, czy to ze względu na ich cechy indywidualne - rasę, wiek. Na poparcie zaprezentowanego stanowiska przytoczył szereg wydanych już w tym przedmiocie orzeczeń sądów administracyjnych.
W odpowiedzi na skargę, radca prawny upoważniony do reprezentowania Rady Miasta przed sądami administracyjnymi, wnosząc o oddalenie skargi, w głównej mierze położył nacisk, na omówienie wynikającej z treści skargi niekonsekwencji polegającej przede wszystkim na tym, iż Skarżący zaskarżył uchwałę nr [...] w części obejmującej §3 pkt2, wniósł zaś o stwierdzenie nieważności w/w uchwały w części obejmującej §3 pkt1 (dotyczącej nie pobierania podatku od szczeniąt do 12 tygodni). Następnie wskazał, iż stwierdzenie nieważności uchwały w części §3 pkt1 nie znajduje żadnego uzasadnienia, gdyż jest ono typowym zwolnieniem przedmiotowym.
W odpowiedzi na powyższe, Strona Skarżąca w piśmie procesowym z dnia 9 maja 2007 roku stwierdziła między innymi, iż powstała sytuacja był konsekwencją oczywistej omyłki, oraz że całokształt wniesionej skargi dowodzi ewidentnie, że Prokurator Okręgowy zaskarżył przedmiotową uchwałę w części dotyczącej §3 pkt2. Jednocześnie Skarżący postawił stronie przeciwnej zarzut braku odniesienia się do argumentacji zawartej w treści skargi.