W ocenie Sądu, §3 pkt2 zaskarżonej uchwały jest wskazaniem pewnych kategorii podatników, niezależnie od tego, jak liczny jest zbiór podmiotów wchodzących do danej kategorii (grupy), a zatem jest sprzeczne z treścią art.217 Konstytucji, a sprzeczność ta polega przede wszystkim na tym, iż przewidziane w §3 pkt2 zwolnienie ma niezaprzeczalnie charakter podmiotowy.
Należy podkreślić, iż niedopuszczalne jest stanowienie przepisów niezgodnych z Konstytucją, nawet gdyby były one korzystne z punktu widzenia jakiejś grupy podatników.
W tej sytuacji należy przyjąć, iż kwestionowany przepis uchwały narusza art.217 Konstytucji RP oraz art.14 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych i art.40 pkt1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym rażące naruszenie art.217 Konstytucji RP oraz art.14 pkt4 ustawy z dnia
12 stycznia 1991 r. o podatkach lokalnych i art.40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym.
W myśl przepisu art.91 ust.1 powołanej wyżej ustawy o samorządzie gminnym uchwała organu gminy sprzeczna z prawem jest nieważna. Natomiast nieważność tę powoduje każde istotne naruszenie prawa organu gminy. Z uwagi na opisane wyżej istotne wady części zaskarżonej uchwały, których wynikiem było stwierdzenie istotnego naruszenie prawa (zarówno przepisów ustawy jak i Konstytucji RP), Sąd był zobligowany do stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miasta z dnia
[...] listopada 2005 roku nr [...] w zaskarżonej części.
Z tych względów Sąd, na podstawie powołanych wyżej przepisów oraz art.147 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270),orzekł jak w sentencji.
( - ) Stefan Kowalczyk ( - ) Joanna Wierchowicz ( - ) Alina Rzepecka