Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Skupień Sędziowie Sędzia WSA Jacek Niedzielski (spr.) Asesor WSA Barbara Rennert Protokolant Damian Bronowicki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2006r. sprawy ze skargi RP sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...]r. nr [...],[...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że uchylona decyzja nie może być wykonana; 3. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącej spółki kwotę 295 złotych (dwieście dziewięćdziesiąt pięć) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 26 stycznia 2005r. w sprawie sygn. akt: 3/I SA/Po 2457/01 ze skargi RP sp. z o.o. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Cel z dnia [...] lipca 2001r. nr [...] w przedmiocie klasyfikacji towarowej uchylił zaskarżoną decyzję.
Sąd wskazał, że uzasadniony okazał się zarzut naruszenia przez organy celne przepisów prawa procesowego w stopniu, który mógł mieć wpływ na wynik sprawy - art. 145 § 1 pkt. 1c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm), zwanej dalej p.p.s.a.
Sąd stwierdził, że przepisy zawarte w art. 122 i 187 § 1 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 262 Kodeksu celnego zobowiązują organy celne do podejmowania wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i nakładały na te organy obowiązek zebrania i rozpoznania w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego.
Sąd wskazał również, że z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, iż organ celny dysponował kserokopiami badań homologacyjnych samochodu marki R różnych typów, wykonanych przez Instytut Transportu Samochodowego oraz świadectwami homologacji różnych typów pojazdu nr 1792-09 na ten typ samochodu ze zmianą nr 1 i 1792-12, na te typy samochodów.
Z opisu samochodu w ocenie organów wynikało, że jest on przeznaczony zarówno do przewozu osób jak i towarów.
Według taryfy celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 15 grudnia 1998r. w sprawie ustanowienia Taryfy Celnej ( DZ. U. Nr 158, poz. 1036) do pozycji 8703 zostały zakwalifikowane pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób ( inne niż w pozycji 8702), włącznie z samochodami osobowo-towarowymi ( kombi) oraz samochodami wyścigowymi. Pozycja 8704 z kolei obejmuje pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu towarowego. Wyjaśnienia do Taryfy celnej dotyczące pozycji PCN 8703 wskazują, że określenie "samochody osobowo-bagażowe" oznacza pojazdy przeznaczone do przewozu najwyżej 9 osób (wraz z kierowcą) , których wnętrze może być wykonane bez zmiany konstrukcji do przewozu zarówno osób, jak i towarów. Wynika z tego, że Taryfa celna klasyfikuje pojazdy samochodowe według ich przeznaczenia. Z jej zapisów i wyjaśnień nie wynika jednak jakie cechy samochodu o podwójnym przeznaczeniu tj. ( do przewozu osób i towarów) pozwalają zakwalifikować je do samochodów " przeznaczonych zasadniczo do przewozu osób" a jakie do "pojazdów samochodowych do transportu towarowego".
Wobec tego Sąd stwierdził, iż rzeczą organów celnych było przeprowadzenie dowodu z przedłożonego świadectwa homologacji typu pojazdu nr 1792 stwierdzającego, że oznaczony samochód jest samochodem ciężarowym.
Sąd podkreślił, iż świadectwo homologacji jest dokumentem urzędowym i stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone.
Z dokumentem urzędowym związane jest zaś domniemanie prawdziwości jego treści. Skoro więc art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej ma zastosowanie w postępowaniu celnym to organ celny, będąc związany dokumentem urzędowym, zobowiązany był uznać za udowodnione, to co wynikało z jego treści. Ocena omawianego dokutemu urzędowego i zakwestionowanie jego treści mogło mieć miejsce dopiero po przeprowadzeniu na podstawie art. 194 § 3 Ordynacji podatkowej dowodu przeciwko prawdziwości zawartych w tym dokumencie informacji. Nieuznanie zaś faktu stwierdzonego w dokumencie urzędowym stanowi naruszenie prawa procesowego ( B. Adamiak, Ordynacja podatkowa . Komentarz. Wrocław 2004r., str. 665, teza 4, wyrok Naczelnego Sadu Administracyjnego z 17 sierpnia 2004r., sygn,. akt: GSK 482/04, str. 15)