Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Skupień Sędziowie Sędzia WSA Joanna Wierchowicz Asesor WSA Barbara Rennert (spr.) Protokolant Ref. Marta Surmacz-Buszkiewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2007 r. sprawy ze skargi PIS GmbH na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie należności celnych oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2005 r. nr [...] Naczelnik Urzędu Celnego określił PIS GMBH (Niemcy) cło, podatek od towarów i usług oraz odsetki od tych nie uiszczonych w terminie zobowiązań. Organ I instancji ustalił stan faktyczny będący podstawą decyzji, z którego wynikało, że w dniu 26 marca 2002 r. Urząd Celny, na wniosek skarżącej działającej w imieniu importera polskiego, objął procedurą tranzytu 15 000 kg skarpet według noty tranzytowej [...] wyznaczając termin do przedstawienia towaru w urzędzie celnym przeznaczenia (Urząd Celny) do dnia 5 marca 2002 r. Głównym zobowiązanym w ramach wspólnej procedury tranzytowej, zgodnie z polem 50 noty tranzytowej, była skarżąca. Tego samego dnia towar został wprowadzony na polski obszar celny w Urzędzie Celnym , gdzie wystawiono świadectwo przekroczenia granicy TC 10. W toku postępowania skarżąca przedstawiła organowi celnemu kopię noty tranzytowej [...] wraz z potwierdzeniem Urzędu Celnego dokonania w dniu [...] lutego 2002 r. odprawy celnej nr [...]. Urząd Celny nie potwierdził zakończenia procedury tranzytu i poinformował, iż pod wskazanym numerem ewidencji odbiorczej został zarejestrowany inny towar i dla innego odbiorcy. Z tego powodu uznano, iż procedura tranzytowa nie została zakończona, a towar usunięto spod dozoru celnego.
W odwołaniu (złożonym w ustawowym terminie) od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego skarżąca wniosła o jej uchylenie i umorzenie postępowania zarzucając:
rażące naruszenie przepisów prawa poprzez wydanie decyzji w oparciu o uchylone przepisy załącznika I Konwencji o Wspólnej Procedurze Tranzytowej, naruszenie art. 38 Załącznika I do konwencji o WPT poprzez orzeczenie o odpowiedzialności spółki za należności celne w przywozie pomimo, iż odpowiedzialność wygasła z chwilą zamknięcia procedury tranzytu, naruszenie art. 11 i 11 c ustawy z 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym poprzez określenie wysokości zobowiązania podatkowego od towarów i usług, naruszenie przepisów postępowania celnego tj. art. 187, art. 191, art. 194, art. 210 ustawy ordynacja podatkowa oraz zasad ogólnych postępowania wynikających z art. 121, art. 122 ordynacji podatkowej w sposób mający istotny wpływ na wynik sprawy.
W uzasadnieniu odwołania podniesiono, że wbrew ustaleniom organu procedura tranzytu została zakończona w dniu [...] lutego 2002 r. na co przedłożono dokument alternatywny-kserokopię karty 5 noty tranzytowej [...].
Odnośnie naliczonego podatku od towarów i usług skarżąca wskazała w odwołaniu, iż organ celny nie był w dniu orzekania właściwy do wydania decyzji w zakresie podatku od towarów i usług, bowiem nowelizacja art. 11c ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym weszła w życie od dnia 1 września 2003 r. i mogła mieć zastosowanie do zobowiązań podatkowych związanych z importem towarów dopiero po tym dniu.
Uzasadniając zarzut naruszenia przepisów Ordynacji podatkowej odwołująca się zarzuciła nie przeprowadzenie zawnioskowanego przez nią dowodu z dokumentu potwierdzającego prawidłowe zakończenie procedury tranzytu i zaniechanie wydania postanowienia oddalającego wniosek dowodowy. Ponadto zarzuciła nie zebranie całokształtu materiału dowodowego nie wskazując jednakże na czym braki w tym zakresie polegały.