Stwierdzenie, że wydane syndykowi po ogłoszeniu upadłości budynki i grunty są związane z działalnością gospodarczą oraz zastosowanie stawek podatku od nieruchomości określonych zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 i 5 lit. "a" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ wymaga ustalenia faktu prowadzenia przez syndyka działalności gospodarczej albo wydzierżawienia nieruchomości z przeznaczeniem na taką działalność.
Zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej przez syndyka i podejmowanie przez niego w ramach przysługującego mu prawa zarządzania majątkiem upadłego, jedynie czynności zmierzających do likwidacji majątku, wyklucza możliwość uznania budynków i gruntów wchodzących w skład tego majątku za związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Syndyka Masy Upadłości (...) Przedsiębiorstwa Ceramiki Budowlanej w Ł. na. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 11 kwietnia 1997 r. (...) w przedmiocie wymiaru podatku od nieruchomości - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
Decyzją z dnia 11.04.1997 r. (...) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. po rozpatrzeniu odwołania Syndyka Masy Upadłości (...) Przedsiębiorstwa Ceramiki Budowlanej w Ł., utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Gminy Ł. z dnia 10.02.1997 r. (...) w sprawie określenia wysokości niewykonanego zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za 1996 rok w kwocie 42.926,20 zł.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze podzieliło pogląd organu administracji pierwszej instancji, że podatnik jako podmiot gospodarczy, mimo pozostawania w upadłości powinien płacić podatek od nieruchomości według stawek jak dla budynków i gruntów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą inną niż rolnicza lub leśna, a nie jak dla pozostałych budynków i gruntów. Stanowisko powyższe uzasadnia w ocenie organu odwoławczego art. 5 ust. 1 pkt 2 i 5a i ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. Organ ten podniósł, że przepisy wymienionej ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku od nieruchomości ustalonego od budynków i gruntów wchodzących w skład masy upadłości - upadłego przedsiębiorstwa państwowego.
Powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło nadto, że budynki i grunty wchodzące w skład masy upadłości upadłego podmiotu gospodarczego mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej przez inne jednostki gospodarcze.
Nie wykorzystywanie budynków i gruntów podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą do prowadzenia w roku podatkowym działalności gospodarczej, nie przesądza o niemożliwości uznania ich za obiekty związane z prowadzoną działalnością.
Zaniechanie przez podatnika, korzystania z budynku na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, inną niż rolnicza lub leśna, może stwarzać podstawę do wymiaru podatku od nieruchomości w niższej stawce podatkowej tylko w wypadku, gdy jednocześnie budynek ten przeznaczony zostanie i wykorzystywany będzie na inne cele, to jest gdy nastąpi zmiana jego funkcji.
Powyższe wyrażone w orzecznictwie stanowisko, wskazuje zdaniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego na zasadność decyzji organu administracji pierwszej instancji, wydanej przez Burmistrza Gminy stosownie do art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./. Korekta podatku dokonana zatem została zgodnie z wymienionymi przepisami ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz Uchwały nr V/72/94 Rady Miasta i Gminy w Ł. z dnia 28.12.1994 r. w sprawie ustalania stawek podatku od nieruchomości oraz zwolnień od tego podatku.
W skardze na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego strona skarżąca wniosła o jej uchylenie. Zdaniem skarżącej logiczna wykładnia art. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przemawia za stosowaniem zmniejszonych stawek w przypadku nie prowadzenia działalności gospodarczej przez syndyka, co w przedmiotowej sprawie jest okolicznością bezsporną.
Zastosowanie stawek wyższych następuje - jak wywodzi skarżąca wówczas, gdy podmiot wykonuje działalność gospodarczą zdefiniowaną na gruncie ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej, jako działalność wytwórcza, budowlana handlowa i usługowa, prowadzona na własny rachunek w celach zarobkowych.