Dyrektor Izby Skarbowej nie podzielił zarzutów odwołania. W ocenie organu odwoławczego, zebrany w sprawie materiał dowodowy jest kompletny dla podjęcia rozstrzygnięcia i dla przyjęcia, za organem I instancji, oceny, że podatek naliczony wykazany w spornych fakturach VAT nie jest podatkiem wynikającym z przeprowadzonych rzeczywiście transakcji gospodarczych.
Dyrektor Izby Skarbowej podzielając ustalenia i ocenę organu I instancji odwołał się przede wszystkim do materiału dowodowego pozyskanego od Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. będącego organem właściwym dla rozliczeń rzekomego kontrahenta podatnika M. M.. W oparciu o powyższe dowody ustalił, że w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R jako zakres działalności swojej firmy P. M. M. M. wymienił sprzedaż hurtową części i akcesoriów do pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli. Zgłoszenie rejestracyjne w zakresie VAT na formularzu VAT-R złożył w Urzędzie Skarbowym w dniu 9 grudnia 2011 r. Natomiast deklaracje dla potrzeb rozliczenia VAT składał począwszy od lipca 2011 r. M. M. nie uiszczał zadeklarowanego VAT. Kilkukrotne próby skontaktowania się z nim pod adresami zamieszkania, prowadzenia działalności czy faktycznego pobytu, podejmowane przez pracowników organu I instancji od 16 kwietnia 2012 r., nie przyniosły rezultatu. W dniu 7 maja 2012 r. pod adresem przy ul. [...] w Z. (budynki socjalne) wszczęto kontrolę działalności gospodarczej prowadzonej przez M. M., doręczając jemu jednocześnie wezwanie do przedłożenia całości dokumentacji związanej z rozliczeniem VAT za okres od 1 lipca 2011 r. do 29 lutego 2012 r., jednakże kontrolowany bądź to cyklicznie przedkładał zwolnienia lekarskie od lekarzy ze specjalizacją z ortopedii, bądź nie odbierał kierowanej do niego na wymieniony wyżej adres zamieszkania korespondencji. Ustalono, że do dnia 2 stycznia 2014 r. M. M. przebywał w zakładzie karnym, a po jego opuszczeniu zaginął, unikając jakiegokolwiek kontaktu z pracownikami organów podatkowych. W tym czasie w dniu 15 lutego 2013 r. pracownicy Urzędu Skarbowego w Z. doręczyli M. M. upoważnienie do kontroli, które rozszerzyło okres kontroli w zakresie VAT na okres do 31 grudnia 2012 r. M. M., w trakcie prowadzonej wobec niego kontroli, a następnie postępowania podatkowego, nie dysponował żadnymi dokumentami dotyczącymi nabywania towarów handlowych (np. faktur, umów itp.) ani innymi dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej np. rejestrów nabycia i dostawy. M. M. złożył zawiadomienie o kradzieży samochodu osobowego, w którym miały znajdować się laptop, faktury i rozliczenia, przy czym nie potrafił zrelacjonować ich treści, choćby w przybliżeniu. Dochodzenie w tej sprawie postanowieniem z dnia 29 grudnia 2012 r. zostało umorzone z powodu braku dostatecznych przesłanek uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa. M. M. nie miał żadnej wiedzy o swoich rzekomych kontrahentach, źródłach pochodzenia materiałów budowlanych. Zobowiązywał się do przedstawienia wszystkich niezbędnych dokumentów pod warunkiem, że uzyska przepustkę i będzie mógł opuścić zakład karny. Nie dysponował miejscem pozwalającym składować materiały budowlane, części samochodowe, czy też kosmetyki, solary, tonery (udokumentowane fakturami m.in. na rzecz spółki B.-E. S.), którymi rzekomo handlował, jak również nie miał środków finansowych na nabycie towarów o wartości ponad [...] zł, których sprzedaż udokumentował wystawiając faktury dla podatniczki. Wynajmował lokal od grudnia 2011 r. rzekomo na potrzeby działalności gospodarczej. Jednak, jak zeznał zarządca nieruchomości, M. M. nie był tam widywany i nie było z nim kontaktu. Ostatecznie umowa najmu została M. M. wypowiedziana z końcem kwietnia 2012 r. z powodu niewywiązywania się z obowiązku płacenia czynszu.