Opłata za zajęcie pasa drogowego ustalana na podstawie art. 40 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./ oraz par. 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych /Dz.U. nr 6 poz. 33 ze zm./ jest dochodem środków specjalnych zarządów dróg przeznaczonych na infrastrukturę drogową i w świetle art. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie może być wątpliwości, że nie stosuje się doń przepisów tej ustawy.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa "T." spółki z o.o. w Ch. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ch. z dnia 23 października 2000 r. (...) w przedmiocie odmowy umorzenia opłaty z tytułu zajęcia pasa drogowego - skargę oddala
Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ch., po rozpoznaniu odwołania Przedsiębiorstwa "T." spółka z o.o. w Ch. od decyzji Prezydenta Miasta Ch. z dnia 10 lipca 2000 r. odmawiającej umorzenia opłaty za zajęcie pasa drogowego, uchyliło tę decyzję i umorzyło postępowanie pierwszej instancji.
Jako podstawę prawną swej decyzji Kolegium Odwoławcze wskazało art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa oraz par. 3 uchwały (...) Rady Miejskiej w Ch. z dnia 27 sierpnia 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu umarzania wierzytelności z tytułu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy
- ordynacja podatkowa udzielania innych ulg w spłacaniu tych należności, w związku z art. 34a ustawy o finansach publicznych /Dz.U. 1998 nr 155 poz. 1014 ze zm./.
W uzasadnieniu decyzji Kolegium Odwoławcze wyjaśniło, że zgodnie z art. 34a cyt. ustawy o finansach publicznych, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może określić szczegółowe zasady i tryb umarzania wierzytelności jej i jej jednostek organizacyjnych z tytułu należności, do których nie stosuje się przepisów ustawy - ordynacja podatkowa oraz wskazać organy do tego uprawnione. Rada Miejska w Ch. skorzystała z upoważnienia ustawowego i wskazaną wyżej uchwałą (...) z 27 sierpnia 1999 r. określiła - w par. 2 uchwały zasady umarzania wierzytelności i w par. 3 organy właściwe do umarzania wierzytelności. Prezydent Miasta Ch. uprawniony jest do umarzania wierzytelności jednostki organizacyjnej samorządu, gdy kwota wierzytelności nie przekracza 10-krotności kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, w roku poprzedzającym podjęcie decyzji o umorzeniu, ogłoszonego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" przez Prezesa GUS dla celów naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, Zarząd Miasta Ch. uprawniony jest do umarzania wierzytelności w granicach kwot odpowiadających 10-20-krotności kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, a wierzytelności przekraczające 20-krotność kwoty tak określonego wynagrodzenia samorządu terytorialnego ustawodawca upoważnił organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego /art. 34a cyt. ustawy o finansach publicznych/.
Wykonanie tego upoważnienia przez Radę Miejską w Ch. warunkowało możliwość merytorycznego załatwienia wniosku Przedsiębiorstwa przez właściwy organ. Ustalenie przez organ odwoławczy, że sprawa rozpoznana została przez niewłaściwy organ, co wprost wynika z par. 3 ust. 1 pkt 3 uchwały (...) Rady Miejskiej w Ch. z dnia 27 sierpnia 1999 r., zobowiązywało do uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenia postępowania pierwszej instancji. Dyspozycja art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa pozwala organowi odwoławczemu nie tylko wyeliminować decyzję organu pierwszej instancji, ale i umorzyć postępowanie prowadzone przez niewłaściwy organ jako bezprzedmiotowe. Przesłanka bezprzedmiotowości występuje nie tylko wówczas, gdy brak jest przedmiotu rozpoznania, ale i wówczas, gdy brak jest podstaw do rozpoznania sprawy w drodze postępowania administracyjnego prowadzonego przez organ pierwszej instancji, który sprawę załatwił jako organ niewłaściwy. Nierozpoznanie sprawy przez właściwy organ pierwszej instancji wykluczało możliwość merytorycznej oceny sprawy w postępowaniu odwoławczym, gdyż takie działanie naruszyłoby zasadę dwuinstancyjności postępowania administracyjnego /art. 15 Kpa/.
Z tych względów, na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, orzeczono jak w sentencji.