Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Zofia Skrzynecka, Sędziowie sędzia WSA Tadeusz Piskozub, sędzia WSA Wojciech Czajkowski (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Jakub Gosk, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 11 października 2012r. sprawy ze skargi spółki A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2011r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej Spółki kwotę 5.167zł (słownie: pięć tysięcy sto sześćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]", Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia "[...]" w przedmiocie określenia Spółce A (dalej jako: A), zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2011 r. w wysokości 149.944 zł.
W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że Spółka w dniu 14 stycznia
2011 r. złożyła deklarację na podatek od nieruchomości za w/w rok, w której wykazała m.in. grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni 335 m² i grunty pozostałe - 166.070 m². Według ustaleń organu I instancji, grunty pozostałe obejmowały tereny po zlikwidowanej linii kolejowej nr "[...]". To zaś uzasadniało zakwalifikowanie ich do gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zdaniem Wójta Gminy, nie wystąpiły w sprawie podstawy do zastosowania odnośnie tych gruntów stawki podatku jak dla nieruchomości niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nie zaistniała bowiem przesłanka, o której mowa w art. 1a ust 1 pkt. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej cyt. jako u.p.o.l.), tj. nie stwierdzono aby przedmiot opodatkowania nie mógł być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. Tym bardziej, gdy według wyjaśnień podatnika, likwidacja linii nie nastąpiła na skutek obiektywnych okoliczności natury technicznej, ale ze względów ekonomicznych.
Powyższe stanowisko organu I instancji podzieliło Samorządowe Kolegium Odwoławcze, wskazując w uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia, iż wprawdzie w rozporządzeniu Ministra Transportu Gospodarki Morskiej z dnia 10 września 1998 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle kolejowe i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 151, poz. 987, dalej cyt. jako rozporządzenie) w § 3 pkt 1 zawarto definicję "budowli kolejowej", jednak została ona sformułowana jedynie dla potrzeb techniki i transportu kolejowego. Organ zwrócił uwagę, że ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie zawiera odesłania do przepisów prawa transportowego, w tym cyt. rozporządzenia, lecz odsyła do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm., dalej cyt. jako pr. bud.). Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych zawiera ponadto w art. 1a własne definicje np. "budynku", "budowli", "gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej". Tym samym dla celów opodatkowania podatkiem do nieruchomości grunty stanowią odrębną kategorię od budynków i budowli, stosownie do art. 2 ust. 1 u.p.o.l.. W ten sposób organy podatkowe są obowiązane uwzględnić zróżnicowanie obiektów ze względu na ustawowo wyznaczony obowiązek podatkowy.
Odnosząc się do treści uzasadnienia powołanego przez Spółkę wyroku WSA w Szczecinie z dnia 19 lutego 2009r., o sygn. akt I SA/Sz 650/08, w którym zaliczając linie kolejowe do obiektów budowlanych uznawanych za budowlę Sąd zauważył m.in., że prawo budowlane nie wskazuje co rozumie pod pojęciem "linii kolejowej", organ zwrócił uwagę, iż nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem, że w takim przypadku należy poszukiwać znaczenia pojęcia "linii kolejowej" w regulacjach prawnych dotyczących samego transportu kolejowego. Organ odwoławczy nie podzielił tym samym poglądu WSA w Szczecinie, że odrębne traktowanie budowli linii kolejowych i przynależnych do nich gruntów oznaczać będzie podwójne opodatkowanie tego samego przedmiotu. Wręcz przeciwnie, jak wskazał, zróżnicowanie przedmiotu opodatkowania, wykraczające poza zakres obowiązywania ustawy podatkowej, prowadzi do wypaczonego stosowania bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa podatkowego oraz nierównego traktowania podatników. Zatem wiążące są definicje i treść norm z ustawy podatkowej, a te odsyłają w zakresie definicji budynków czy budowli do prawa budowlanego. Nie ma też niekonsekwencji w tym, że odrębnym przedmiotem opodatkowania są grunty, a innym budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.