Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Zofia Skrzynecka, sędzia WSA Wojciech Czajkowski, Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 11 grudnia 2013r. sprawy ze skarg W. W. i J. O. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie określenia daty powstania długu celnego, określenia kwoty długu celnego, podatku akcyzowego, opłaty paliwowej oraz podatku od towarów i usług oddala skargi.
Wymienioną w sentencji wyroku decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia "[...]" nr "[...]", którą określono: daty powstania długu celnego, kwoty długu celnego, kwoty podatku akcyzowego, opłaty paliwowej oraz podatku od towarów i usług.
Naczelnik Urzędu Celnego ww. decyzją określił W. W. i J. O. retrospektywnie daty powstania długu celnego, kwoty długu celnego w łącznej wysokości 141,00 zł, podatku akcyzowego w łącznej wysokości 2.519,- zł, opłaty paliwowej w łącznej wysokości 311,- zł oraz podatku od towarów i usług w łącznej wysokości 1.904,- zł (pkt od 1 do 24 sentencji). Zdecydował również o umorzeniu postępowania opisanego w pkt 25 sentencji i wezwał w pkt 26 do uiszczenia ww. należności w wyznaczonym terminie.
Organ I instancji stwierdził, że W. W. w okresie od 6 sierpnia do 9 października 2011r. dokonał wwozu przez przejście graniczne w G. 1.150 litrów benzyny silnikowej i 880 litrów oleju napędowego na obszar celny Wspólnoty. Wwozu dokonano samochodami osobowymi marki "[...]" nr rej. "[...]" (benzyna) oraz marki "[...]" nr rej. "[...]" (olej napędowy), jak również w przenośnym 10-cio litrowym kanistrze. Na wniosek zgłaszającego wwiezione (6,17,19,22,27,30 sierpnia, 1, 2, 5, 6, 7,9,10,12,13,14,15 ,18, 20, 22, 23, 25, 29 września, 2,8,9 października 2011r.) paliwo, w ilości po 80l (dwukrotnie 70l), było zwolnione z należności przywozowych pod warunkiem niewykorzystywania w pojazdach innych niż te, w których zostało przywiezione oraz nieusuwania z tych pojazdów i przechowywania, z wyjątkiem okresu niezbędnych napraw tych pojazdów oraz nieodstępowania odpłatnego lub nieodpłatnego przez osobę korzystającą ze zwolnienia. Warunkiem zwolnienia był również niehandlowy charakter przywozu paliwa. Organ ustalił w toku postępowania, że J. O. zatrudnił, w oparciu o ustną umowę, m.in. W. W. w charakterze kierowcy, w celu przywozu samochodami osobowymi paliwa z Rosji. Z materiału przekazanego przez Komendę Powiatową Policji (dalej KPP) wynikało, że W. W. dokonywał przywozu paliwa z Rosji nie na własny użytek lub swojej rodziny, lecz na rzecz J. O., który wykupił dla W.W. wizę, zarejestrował na niego samochód osobowy i płacił za przywiezione z Rosji paliwo. Taki sam sposób działania tj. zatrudnienia przez J O. i przywozu na jego rzecz paliwa potwierdzony został także przez inne osoby, zeznające w charakterze świadków. Konsekwencją ustalenia, że przywożone paliwo w zbiornikach samochodów było odstępowane innej osobie niż korzystająca ze zwolnienia było stwierdzenie obowiązku uiszczenia należności przywozowych celnych i podatkowych.
Naczelnik Urzędu Celnego uznał, że W. W. i J. O. są solidarnymi dłużnikami należności określonych w decyzji, wobec niedotrzymania przez W.W. warunków pod jakimi paliwo zwolnione było od tych należności.
Od powyższej decyzji podatnicy złożyli odwołania.
W. W. w swoim odwołaniu podniósł, że paliwo, które tankował w Rosji nie było przez niego odpłatnie lub nieodpłatnie odstępowane osobom trzecim, dlatego nie naruszył równocześnie okazjonalności przywozu oraz warunku przeznaczenia paliwa wyłącznie na własny użytek podróżnych lub ich rodzin. Nie mógł naruszyć również warunków, zgodnie z którymi paliwo musi być wykorzystywane wyłącznie przez środek transportu, w którym zostało przywiezione, nie zostanie usunięte z tego środka transportu, ani nie będzie magazynowane, chyba, że jest to konieczne w przypadku jego naprawy, nie zostanie odpłatnie lub nieodpłatnie odstąpione przez osobę korzystającą ze zwolnienia. Zeznania składane przez niego były nieprecyzyjne. Te składane w Komendzie Powiatowej Policji dotyczyły innej okoliczności, a funkcjonariusze policji nie mają specjalistycznego przygotowania w kwestiach tematyki celnej, w szczególności nazewnictwa i terminologii, a co za tym idzie ich zakresu pojęciowego. Z kolei zeznania składane w Urzędzie Celnym zawierają potoczne sformułowania i wnioski odwołującego się, który jest prostym człowiekiem o wykształceniu podstawowym i mógł mylnie interpretować charakter swojego zatrudnienia przez J. O.