Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło del. sędzia SO Dorota Radaszkiewicz (sprawozdawca) Protokolant sekretarz sądowy Jolanta Piasecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 marca 2016r. sprawy ze skargi K. S., M. S., P. S., P. S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie określenia kwoty długu celnego, podatku akcyzowego, podatku od towarów i usług oraz opłaty paliwowej I. Uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, II. Zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżących kwotę 1260,00 (tysiąc dwieście sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia "[...]", znak : "[...]" wydaną w stosunku do K. S., M. S., P. S. i P. S. Naczelnik Urzędu Celnego:
1) stwierdził powstanie długu celnego wobec towaru w postaci benzyny przywiezionej w 2014r. przez K. S. oraz określił należności celne i podatkowe w zakresie dotyczącym łącznej ilości benzyny w wysokości 540 litrów;
2) stwierdził powstanie długu celnego wobec towaru w postaci oleju napędowego przywiezionego w 2014r. przez K. S. oraz określił należności celne i podatkowe w zakresie dotyczącym łącznej ilości oleju napędowego w wysokości 1790 litrów;
3) stwierdził powstanie długu celnego wobec towaru w postaci benzyny przywiezionej w 2014r. przez M. S. oraz określił należności celne i podatkowe w zakresie dotyczącym łącznej ilości benzyny w wysokości 160 litrów;
4) stwierdził powstanie długu celnego wobec towaru w postaci oleju napędowego przywiezionego w 2014r. przez M. S. oraz określił należności celne i podatkowe w zakresie dotyczącym łącznej ilości oleju napędowego w wysokości 3900 litrów;
5) stwierdził powstanie długu celnego wobec towaru w postaci benzyny przywiezionej w 2014r. przez P. S. oraz określił należności celne i podatkowe w zakresie dotyczącym łącznej ilości benzyny w wysokości 4340 litrów;
6) stwierdził powstanie długu celnego wobec towaru w postaci benzyny przywiezionej w 2014r. przez P. S. oraz określił należności celne i podatkowe w zakresie dotyczącym łącznej ilości benzyny w wysokości 4210 litrów;
7) stwierdził powstanie długu celnego wobec towaru w postaci oleju napędowego przywiezionego w 2014r. przez P. S. oraz określił należności celne i podatkowe w zakresie dotyczącym łącznej ilości oleju napędowego w wysokości 90 litrów;
8) wezwał do uiszczenia :
- cła ( 1 244 zł.) i podatku VAT ( 15 629 zł.) w łącznej kwocie 16 873 zł. wraz z należnymi odsetkami w terminie 10 dni od dnia doręczenia decyzji na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz na podstawie art. 65 prawa celnego;
- podatku akcyzowego w łącznej kwocie 21 441 zł. wraz z należnymi odsetkami w terminie 10 dni od dnia doręczenia decyzji na podstawie art. 27 ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym;
- opłaty paliwowej w łącznej kwocie 2 433 zł. wraz z należnymi odsetkami w terminie 10 dni od dnia doręczenia decyzji na podstawie art. 37o ust. 1 pkt 2 ustawy o autostradach płatnych oraz Krajowym Funduszu Drogowym.
W uzasadnieniu decyzji podniesione zostało, iż analiza danych z sytemu kontroli odpraw celnych SOC-O w zakresie przejazdów i deklarowanych towarów wykazała, że K. S., M. S., P. S. i P. S. przez cały 2014 rok regularnie przekraczali granicę z Obwodem Kaliningradzkim przez przejście drogowe w "[...]" (łącznie wszyscy ponad 246 razy) i w tym czasie wwieźli na teren Wspólnoty paliwo w ilości 15 030 litrów, każdorazowo wnioskując o zwolnienie z należności celno-podatkowych przywożonych towarów. Na podstawie zgromadzonych danych, organ celny uznał za zasadne przeprowadzenie postepowania w sprawie ustalenia, czy zaistniały przesłanki do zastosowania zwolnień z należności celnych na podstawie art. 41 rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych i wszczął wobec K. S., M. S., P. S. i P. S. postępowanie celno-podatkowe. W tym celu wezwano strony do złożenia wyjaśnień, jednakże wszyscy solidarnie odmówili złożenia wyjaśnień, powołując się na uprawnienia wynikające z art. 199 Ordynacji podatkowej. Organ I instancji wskazał dalej, że jednakże w świetle art. 126 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009 ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych - w przypadku gdy rozporządzenie określa, że zwolnienie z należności celno-podatkowych stosuje się po spełnieniu pewnych warunków - osoba zainteresowana przedstawia właściwym organom dowody, że takie warunki zostały spełnione. Organ I instancji wskazał również, iż ustalił w postępowaniu, że rodzina S. w 2014r. prowadziła wspólne gospodarstwo domowe pod adresem "[...]". Rodzina składa się z 6 osób oraz kilku osób spoza rodziny, pozostających z członkami rodziny w nieformalnych związkach. Strony w postępowaniu posługiwały się 10 pojazdami, które w dwóch wypadkach miały kilkakrotnie zmieniane numery rejestracyjne. Strony do Rosji jeżdżą regularnie od 2010r. i każdorazowo przywoziły paliwo oraz inne towary akcyzowe na teren Wspólnoty. Analiza tych przejazdów wykazała w ocenie organu, że mają one charakter handlowy i nastawione są wyłącznie na zakup tańszych rosyjskich towarów akcyzowych, co przy niewielkich dochodach rocznych rodziny jednoznacznie określa handlowy charakter wyjazdów. Biorąc pod uwagę czas pobytu stron w Obwodzie Kaliningradzkim jak również czas oczekiwania po obu stronach granicy na wjazd oraz to, że w 94% czas przebywania za granicą ograniczał się do kilku lub kilkunastu minut - wskazuje to, że wyjazdy rodziny S. mają charakter wyłącznie handlowy. W ocenie organu I instancji strony z uwagi na osiąganie wspólnego celu gospodarczego działały w formie spółki cywilnej ( art. 860 § 1 k.c.). Skoro bowiem poprzez umowę spółki cywilnej wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, to strony swoim zachowaniem wyczerpują znamiona działania w ramach spółki, działali bowiem wspólnie i w porozumieniu. Spółka ta powstała w sposób nieformalny, bez zachowania formy pisemnej, co w świetle art. 73 § 1 k.c. jest prawnie dopuszczalne i nie powoduje nieważności umowy spółki. Organ wskazał również, że udziały poszczególnych wspólników wynoszą po 25% ( art. 867 § 1 k.c.).