Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy w przedmiocie stwierdzenie nieważności uchwały Rady Gminy w sprawie określenia szczegółowych zasad, sposobu i trybu umarzania lub rozkładania na raty należności pieniężnych mających charakter cywilnoprawny przypadających Gminie i jej jednostkom podległym, a także określenia warunków dopuszczalności pomocy publicznej w przypadkach, w których ulgi stanowić będą pomoc publiczną oraz wskazania organów do tego uprawnionych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Renata Kantecka, Sędziowie sędzia WSA Wiesława Pierechod (sprawozdawca), sędzia WSA Ryszard Maliszewski,, Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 5 lutego 2015r. sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Gminy z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie stwierdzenie nieważności uchwały Rady Gminy w sprawie określenia szczegółowych zasad, sposobu i trybu umarzania lub rozkładania na raty należności pieniężnych mających charakter cywilnoprawny przypadających Gminie i jej jednostkom podległym, a także określenia warunków dopuszczalności pomocy publicznej w przypadkach, w których ulgi stanowić będą pomoc publiczną oraz wskazania organów do tego uprawnionych oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/5

W dniu 30 września 2014r. Rada Gminy Grunwald z siedzibą w Gierzwałdzie działając na podstawie art. 15 ust. 1, art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013r. poz.594 ze zm.) oraz art. 59 ust. 1, 2, 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013r, poz. 885 ze zm.) podjęła uchwałę Nr XLVI/250/2014 "w sprawie określenia szczegółowych zasad, sposobu i trybu umarzania lub rozkładania na raty należności pieniężnych mających charakter cywilnoprawny przypadających Gminie Grunwald i jej jednostkom podległym, a także określenia warunków dopuszczalności pomocy publicznej w przypadkach, w których ulgi stanowić będą pomoc publiczną oraz wskazania organów do tego uprawnionych".

Pismem z dnia 24 listopada 2014r. Wojewoda Warmińsko - Mazurski, działając przez radcę prawnego, na podstawie art.93 ust.1 i ust.2 ustawy o samorządzie gminnym wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na ww. uchwałę, żądając stwierdzenia jej nieważności w części dotyczącej: §7, § 8 ust 9 oraz § 10, a także zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu Organ nadzoru wskazał, że w orzecznictwie sądowym jak też w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego wskazuje się na konieczność ścisłej interpretacji przepisów kompetencyjnych upoważniających do stanowienia prawa. Trybunał Konstytucyjny sformułował w tym zakresie szereg zasad, których należy przestrzegać tworząc akty normatywne rangi podustawowej. Wojewoda zwrócił uwagę na dwie z tych zasad:

- brak stanowiska ustawodawcy w jakiejś sprawie, przejawiający się w nieprecyzyjności upoważnienia, musi być interpretowany jako nieudzielenie w danym zakresie kompetencji normodawczej. Upoważnienie nie może się opierać na domniemaniu objęcia swym zakresem materii w nim nie wymienionych. Nie podlega ono też wykładni rozszerzającej ani celowościowej;

- jeżeli akt określa tryb postępowania, to powinien to czynić w taki sposób, aby zachowana została spójność z postanowieniami ustawy.

Wojewoda wskazał, że zgodnie z upoważnieniem, zawartym w art. 59 ust. 2 i 3 ustawy o finansach publicznych, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego określi szczegółowe zasady, sposób i tryb udzielania ulg, o których mowa w ust. 1, warunki dopuszczalności pomocy publicznej w przypadkach, w których ulga stanowić będzie pomoc publiczną, oraz wskaże organ lub osobę uprawnione do udzielania tych ulg. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może, w drodze uchwały, postanowić o zastosowaniu z urzędu ulg, o których mowa w ust.1 w przypadku wystąpienia okoliczności wymienionych w art. 56 ust. 1.

W § 7 ust. 1 uchwały Rada postanowiła, że uprawniony organ uchyla swoje rozstrzygnięcie o udzielonej uldze, jeżeli dowody, na podstawie których udzielono ulgi okazały się fałszywe, albo wnioskodawca wprowadził organ w błąd co do okoliczności, które stanowiły podstawę jego decyzji.

W ocenie Organu nadzoru powyższy zapis przekracza delegację ustawową zawartą w art. 59 ustawy o finansach publicznych, a dodatkowo powtarza regulację wynikającą z aktu prawnego wyższej rangi, jakim jest kodeks cywilny.

Strona 1/5