Odnosząc się natomiast do zawartej w skardze polemiki z uzasadnieniem wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 21.02.2017 r., sygn. akt I SA/Bd 866/16, wskazać należy, że na podstawie art. 57a ppsa sąd w przypadku skargi na interpretację indywidualną jest związany zarzutami skargi i powołaną podstawą prawną. Zarzuty sformułowane wobec ww. wyroku, nie zaś wobec zaskarżonej interpretacji, zasadniczo nie mogą stanowić przedmiotu badania Sądu w niniejszej sprawie. Niemniej jednak Sąd i w tym zakresie nie podziela stanowiska strony skarżącej. W powyższych rozważaniach omówiona już została kwestia braku bezpośredniego odesłania w przepisach upol do uiew, co jednak w ocenie Sądu nie skutkuje brakiem zastosowania spornych przepisów w zakresie opodatkowania elektrowni wiatrowych. Sąd nie podziela stanowiska strony, że wprowadzona nowelizacja w żadnej mierze nie dotyczyła kwestii podatkowych. Przeczy temu wspominana już treść przepisu art. 17 uiew, jak i zmiany wprowadzone do art. 3 pkt 3 ubp, co opisano powyżej. Fakt, iż wyliczenie dotyczące urządzeń technicznych z art. 3 pkt 3 upb, dotyczące ma charakter otwarty, nie oznacza tu, że pomimo dokonanego wykreślenia z ww. katalogu, nadal w przypadku elektrowni wiatrowych budowlę będą stanowić tylko ich części budowlane. Takie stanowisko nie znajduje dostatecznego uzasadnienia w treści wyżej omówionych przepisów mających zastosowanie w sprawie. Nie podważa prawidłowości zaskarżonej interpretacji to, że przepis art. 82 ust. 3 pkt 5b upb (gdzie zawarto odesłanie do definicji legalnej elektrowni wiatrowej zawartej w art. 2 pkt 1 uiew), dotyczy określenia właściwości rzeczowej wojewody. Wykładnia systemowa przemawia za uwzględnieniem jednorodnej definicji elektrowni wiatrowej przy stosowaniu prawa budowlanego. Uwagi odnośnie interpretacji art. 17 uiew zawarto już powyżej. Zarzuty skierowane już wprost do treści uzasadnienia wyroku I SA/Bd 866/16 odnoszące się m.in. do uzasadnienia przez sąd meriti (w sprawie I SA/Bd 866/16) z góry założonej tezy, nieprzeprowadzenia należytej kontroli sądowo - administracyjnej, czy nieodniesienia się do zasady równości wobec prawa, wykraczają poza zakres kontroli Sądu w przedmiotowej sprawie. Dodatkowo Sąd nie podziela stanowiska pełnomocnika, że istniejąca wcześniej linia orzecznicza dotycząca opodatkowania elektrowni wiatrowych winna być kontynuowana, skoro powołane w skardze wyroki zapadły na tle odmiennego stanu prawnego.
W kwestii zarzutów o dokonanie przez organ wykładni prawa, które narusza prawo Unii Europejskiej zauważyć należy, że w istocie skarżąca nie wskazała na czym naruszenie to miałoby polegać. Sąd nie stwierdził jednak aby do takiego naruszenia prawa unijnego w rozpoznawanej sprawie doszło.
Co do zarzutu dotyczącego niedostatecznego odniesienia się przez organ interpretacyjny do argumentacji Spółki, wyjaśnić należy, że wydając interpretację indywidualną organ interpretacyjny zobowiązany jest ocenić stanowisko wnioskodawcy przez pryzmat zadanego pytania i w odniesieniu do przedstawionego w sprawie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Uzasadnienie zaś winno stanowić wyjaśnienie będących przedmiotem interpretacji i przepisów prawa podatkowego. Natomiast z treści art. 14c § 1 i 2 op nie da się wywieść, że organ interpretacyjny zobligowany jest ustosunkować się do wszystkich argumentów wnioskodawcy przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji (por. wyrok NSA z dnia 23.03.2017 r., sygn. akt I FSK 1339/15).
W ocenie Sądu zaskarżona interpretacja spełnia opisane wymogi. Organ wydał bowiem interpretację na podstawie obowiązujących przepisów prawa podatkowego, a w jej uzasadnieniu wyszczególniono przepisy podatkowe, na podstawie których uznano stanowisko skarżącej za nieprawidłowe. Organ przedstawił pogląd prawny dotyczący rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposób ich zastosowania do niniejszej sprawy. Podkreślić należy, że wydając interpretację indywidualną organ nie jest zobowiązany do polemiki z wnioskodawcą co do powołanych przez niego twierdzeń i argumentów zawartych w innych interpretacjach podatkowych dotyczących opodatkowania elektrowni wiatrowej, czy orzeczeniach sądów administracyjnych.
Tym samym nie zasługują na uwzględnienie zarzuty naruszenia przepisów art. 14c § 1 i 2 op i art. 121 § 1 op.
W konsekwencji nie zasługują na uwzględnienie podniesione w skardze zarzuty naruszenia art. 14j § 1 op w zw. z art. 120 op, art. 14c § 1 i 2 op w zw. z art. 121 § 1 op, art. 14h op w zw. z art. 120 oraz art. 121 §1 op, art. 1a ust. 1 pkt 2 upol i art. 2 ust. 1 pkt 3 upol, art. 1a ust. 1 pkt 2 upol w zw. z art. 3 pkt 3 upb.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 151 ppsa, Sąd oddalił skargę.