Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Zawadzkiem w przedmiocie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Wojciechowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędzia WSA Aleksandra Sędkowska Protokolant Starszy inspektor sądowy Iwona Bergiel po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Zawadzkiem z dnia 24 czerwca 2019 r., nr VIII/65/19 w przedmiocie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości, II. zasądza od Gminy Zawadzkie na rzecz Wojewody Opolskiego kwotę 480,00 zł (słownie złotych: czterysta osiemdziesiąt 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/12

We wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506 , dalej - u.s.g.) i art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, dalej - p.p.s.a.), skardze na uchwałę Rady Miejskiej w Zawadzkiem nr VIII/65/19 z dnia 24 czerwca 2019 r. w sprawie uchwalenia regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków na terenie Gminy Zawadzkie (dalej: Uchwała, Regulamin) Wojewoda Opolski wniósł o stwierdzenie jej nieważności oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Według Wojewody Opolskiego (dalej: organ nadzoru, skarżący) w toku badania legalności przedmiotowego aktu stwierdzono liczne istotne naruszenia prawa, w tym art. 19 ust. 5 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1437 - dalej: Ustawa, u.z.z.w.), przez naruszenie zawartej tam delegacji ustawowej, w części poprzez jej przekroczenie, a w części przez jej niewypełnienie.

Zastrzeżenia organu nadzoru budzi przede wszystkim fakt, iż kwestionowana uchwała, w sposób niewyczerpujący określa "minimalny poziom usług" świadczonych przez przedsiębiorstwo, przez który należy rozumieć ilość, jakość i ciśnienie dostarczanej wody i odprowadzanych ścieków (por. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 10 listopada 2016 r., sygn. akt II SA/Sz 929/16, dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych). W przedmiotowym Regulaminie organ stanowiący Gminy uregulował jedynie kwestię ciśnienia wody na przyłączu, pomijając pozostałe elementy, jednocześnie odsyłając w ww. materii do uregulowań umownych. Ponadto w § 3 Regulaminu znalazł się zapis dopuszczający w określonych przypadkach zaniechania ustaleń dotyczących minimalnego ciśnienia. Z kolei w § 4 pkt 2 postanowiono, że przedsiębiorstwo zobowiązane jest zapewnić należytą jakość dostarczanej wody, odpowiadającej jakości wody do spożycia przez ludzi, określonej w załączniku nr 1 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 grudnia 2017 r., jednakże nie wskazano szczegółowych parametrów jakościowych dostarczanej wody, przez co delegacja z art. 19 ust. 5 pkt 1 Ustawy została wypełniona jedynie częściowo. Określenie w przepisach odrębnych podstawowych wymagań, jakie powinna spełniać woda, aby mogła zostać uznana za zdatną do spożycia przez ludzi, nie przesądza o parametrach jakościowych w konkretnym przypadku. Przy czym zgodnie z § 17 ust. 1 pkt 1 Regulaminu, odbiorca ma prawo do zgłaszania reklamacji dotyczących ilości i jakości świadczonych usług, co w sytuacji braku wskazania w regulaminie konkretnego minimalnego poziomu świadczonych usług dotyczących ilości i jakości dostarczanej wody, czyni możliwość złożenia reklamacji w tym zakresie niezwykle utrudnioną, o ile nie iluzoryczną (por. wyrok WSA w Białymstoku z dnia 24 kwietnia 2018 r. sygn. akt II SA/Bk 879/17, Centralna baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych).

Strona 1/12