Zgodnie z treścią przepisu art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./ podstawą wymiaru podatków powinny być dane z ewidencji gruntów i budynków.
Dlatego też, należy przyjąć, że podatnik nie może w trakcie postępowania podatkowego prowadzić przeciwdowodu na okoliczność, iż faktyczna powierzchnia jest mniejsza od powierzchni tej działki uwidocznionej w ewidencji.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Krystyny T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G.-W. z dnia 18 lipca 1996 r. (...) w przedmiocie podatku od nieruchomości za 1997 r. - oddala skargę.
Wójt Gminy D. decyzją z 8 maja 1997 r. (...) na podstawie art. 3, art. 4 i art. 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ oraz na podstawie Uchwały (...) z dnia 20 grudnia 1996 r. Rady Gminy D. w sprawie ustalenia stawek podatku od nieruchomości na 1997 rok, ustalił Krystynie T. podatek od nieruchomości w wysokości 118 zł.
W uzasadnieniu podał, iż na wysokość podatku od nieruchomości za 1997 rok składa się podatek od:
a/ budynku mieszkalnego o pow. 50 m. 2 x 0,28 zł/m2 - 14 zł
b/ gruntów rolniczych o pow. 9200 m2 x 0,01 zł/m2 - 92 zł
c/ siedlisko o pow. 300 m2 x 0,04 zł/m2 - 12
Od powyższej decyzji odwołanie złożyła Krystyna T. podnosząc, iż przy naliczaniu podatku od nieruchomości organ podatkowy nie uwzględnił niezgodności stanu wynikającego z aktu nadania ziemi a rzeczywistego użytkowania gruntu. Odwołująca podała, że niezgodność powstała na skutek rozgraniczenia działek, nr 263 /stanowiącej własność sąsiada/ i 264 /będącej w jej posiadaniu/, które dokonano w 1983 r. lecz tylko z udziałem jej obecnie zmarłego ojca Wacława S. a bez uczestnictwa spadkobierców ustawowych jego żony Karoliny S. W ten sposób zmniejszono, jak twierdzi powierzchnię działki nr 264 o 200 m2.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w G. decyzją z 18 lipca 1997 r. (...) na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 i art. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję Stwierdziło, że organ podatkowy przyjął do opodatkowania powierzchnie gruntów i terenów zabudowanych zgodnie z danymi z ewidencji gruntów. Skoro, zaś dane zawarte w ewidencji niezgodne są ze stanem faktycznym, to odwołująca winna podjąć starania mające na celu doprowadzenie do zgodności danych w ewidencji ze stanem faktycznym.
Powyższą decyzją zaskarżył podatnik skargą, w której domagał się rozpatrzenia prawomocności pobierania przez organ podatkowy, podatku gruntowego przy istniejącej od 1983 r. niezgodności stanu na działce nr 264, która powstała za sprawą wydania decyzji administracyjnej w 12.04.1983 r. o przeprowadzeniu przed działem spadku rozgraniczenia nieruchomości (...).
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w G. wniosło o oddalenie skargi, podnosząc, iż skarga nie wnosi jakichkolwiek nowych elementów (...).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga Krystyny T. nie może być uwzględniona.
Zgodnie z treścią art. 21 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd sprawuje w zakresie swojej właściwości kontrolę jedynie od względem zgodności z prawem.
Jest niesporne, iż obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciąży na Krystynie T. Wynika to wprost z wykazu przedmiotowej nieruchomości z 29.03.1990 r. podpisanego przez skarżącą jako użytkowniczkę, jak i pisma Urzędu Gminy w D. z 1.01.1997 r. Nadto ta okoliczność nie jest kwestionowana przez skarżącą.
Trafnie też organ odwoławczy zauważa, iż zgodnie z treścią przepisu art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./ podstawą wymiaru podatków powinny być dane z ewidencji gruntów i budynków. Natomiast z wypisu z rejestru gruntów wydanego przez Urząd Rejonowy w G. 3.06.1997 r. wynika, iż działka o oznaczeniu 264 obejmuje rolę 800 m2 i tereny zabudowane 300 m2.