Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędzia WSA Karol Pawlicki (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Artur Iwiński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lipca 2020 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego [...] w [...] na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...], nr [...] w sprawie zmiany uchwały nr [...] Rady Miasta [...] z dnia [...] w sprawie metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości tej opłaty i stawki opłaty za pojemnik stwierdza nieważność § 1 pkt 1 i pkt 2 zaskarżonej uchwały.
Rada Miasta Luboń w dniu 4 marca 2019 r. podjęła uchwałę nr VI/47/2019 w sprawie zmiany uchwały nr XXIV/147/2016 Rady Miasta Luboń z dnia 27 października 2016 r. w sprawie metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości tej opłaty i stawki opłaty za pojemnik (Dz. Urz. Woj. Wlkp. z 2019 r., poz. 2504).
W § 1 pkt 1 i pkt 2 powyższej uchwały Rada Miasta Luboń dokonała zmiany m.in. § 4 i § 5 uchwały z dnia 27 października 2016 r., poprzez zmodyfikowanie wysokości miesięcznych stawek opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi na nieruchomościach zamieszkałych, jeżeli odpady są zbierane i odbierane w sposób selektywny i nieselektywny.
Prokurator Rejonowy [...] w Poznaniu pismem z dnia 30 stycznia 2020 r. złożył skargę na powyższą uchwałę, wnosząc o stwierdzenie nieważności uchwały w części dotyczącej § 1 pkt 1 i pkt 2.
Zaskarżonej uchwale skarżący zarzucił istotne naruszenie prawa materialnego, tj. art. 6k ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 6j ust. 2 i 2a ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2010 ze zm. - dalej: "u.c.p.g.") poprzez ich niewłaściwą wykładnię i w konsekwencji przekroczenie delegacji ustawowej określonej w przepisach oraz wadliwe przyjęcie w § 3 uchwały nieznanej ustawie, w niedopuszczalny sposób różnicującej stawki opłaty w zależności od liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość w konkretnym gospodarstwie domowym i określenie w § 1 pkt 1 i pkt 2 stawek opłaty zgodnie z wyżej opisaną metodą.
W uzasadnieniu skarżący wskazał, że możliwość różnicowania stawki, przewidziana w art. 6j ust. 2a u.c.p.g. odnosi się tylko do niektórych parametrów obliczania opłaty takich jak, ilość mieszkańców, czy powierzchni lokalu mieszkalnego, a więc tych, o których mowa w ust. 1. Pozostałe przesłanki różnicowania stawki przewidziane w tym przepisie nie wiążą się z wielkością gospodarstwa domowego, a położeniem nieruchomości i jej rodzajem. W ocenie skarżącego skoro Rada skorzystała z możliwości ustalenia jednej stawki od gospodarstwa domowego, to nie ma możliwości dalszego różnicowania stawki. Skarżący stwierdził, że w przypadku, gdy jednostka samorządu zdecyduje się na ustalenie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od gospodarstwa domowego stosownie do art. 6j ust. 2 u.c.p.g., co miało miejsce w zaskarżonej uchwale, to brak jest możliwości dalszego różnicowania wysokości tej opłaty od innych czynników, np. liczby mieszkańców. Na poparcie stanowiska skarżący powołał orzecznictwo sądów administracyjnych.
Odpowiadając na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
W uzasadnieniu organ wskazał, że prawidłowej wykładni art. 6j ust 2 i 2a u.c.p.g. dokonał NSA w wyrokach z 22 stycznia 2016 r w sprawach o sygn. II FSK 3231/15 i II FSK 3232/15, zgodnie z którą w pełni dopuszczalne jest zróżnicowanie stawki opłat zgodnie z kryteriami wskazanymi w art. 6j ust. 2a u.c.p.g., zarówno w przypadku wyboru metody określonej w art. 6j ust. 1, jaki w art. 6j ust 2 u.c.p.g.