Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Małgorzata Niedobylska /spr./ Sędziowie WSA Grzegorz Panek WSA Tomasz Smoleń Protokolant ref. st. Eliza Kaplita-Wójcik po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 marca 2013 r. spraw ze skarg "A" S.A. z siedzibą we W. na decyzje Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] grudnia 2012r. nrnr [...], [...], [...], w przedmiocie długu celnego od importu towarów - oddala skargi -
Zaskarżonymi decyzjami Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] września 2012 r., o nr: [...], [...], [...], określające "A" S.A. z siedzibą we W. (dalej: Spółka) niezaksięgowaną kwotę cła antydumpingowego należnego od importu towarów objętych zgłoszeniami celnymi z dnia [...] marca 2010r. o nr odpowiednio: [...], [...], [...] oraz stwierdzające powstanie obowiązku uiszczenia odsetek, o których mowa w art.65 ust.5 ustawy Prawo celne.
Jako podstawę prawną rozstrzygnięć organ wskazał art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012r. poz.749) - dalej: O.p. oraz art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004r. Prawo celne (Dz. U. 68, poz. 622 ze zm.) - dalej: Prawo celne.
Z uzasadnienia decyzji i akt sprawy wynika, że w dniach 17 marca, 23 marca i 24 marca 2010r. Spółka, korzystając z pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej w procedurze dopuszczenia do obrotu, dokonała wpisu do rejestru podkładek stalowych klasyfikowanych do kodu 7318.22.00.29 oraz śrub stalowych klasyfikowanych do kodów 7318.15.81.99 i 7318.15.90.19 Wspólnotowej Taryfy Celnej. W dokumentach SAD obliczono oraz wykazano należności celne (wg stawki erga omnes 3,7%) i podatkowe ( wg stawki 22 %), w wysokościach odpowiednio: cło 2.220 PLN, podatek VAT 14.213 PLN, cło 2.324 PLN, podatek VAT 14.852 PLN oraz cło 2.704 PLN i podatek VAT 17.347 PLN. Dostawa towaru odbyła się na warunkach FOB Port Klang Malezja. Spółka zadeklarowała malezyjskie pochodzenie towarów i załączyła do zgłoszeń świadectwa Form A nr KL2009/44171 i KL2009/45957 potwierdzające to pochodzenie.
Z uwagi na wątpliwości co do deklarowanego pochodzenia, Naczelnik Urzędu Celnego wszczął z urzędu postępowania w sprawie ustalenia czy kwoty długu celnego, którym podlega importowany towar, zostały zaksięgowane w prawidłowej wysokości.
W odpowiedzi na skierowane przez organ pisma, władze Malezji potwierdziły autentyczność wystawionych świadectw, wskazując jednak, że do ustalenia rzeczywistego pochodzenia towarów zobowiązany jest Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych.
Przeprowadzona przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) kontrola z zakresu importu stalowych elementów złącznych objętych poz. 7318 Wspólnotowej Taryfy Celnej wykazała, że towar objęty przedmiotowymi zgłoszeniami i deklarowany jako pochodzący z Malezji w rzeczywistości pochodził z Chin. Spółka nie przedstawiła żadnych przeciwdowodów.
Wobec powyższego, wskazanymi na wstępie decyzjami Naczelnik Urzędu Celnego określił niezaksięgowane kwoty należności wynikające z długu celnego z uwzględnieniem cła antydumpingowego oraz stwierdził powstanie obowiązku uiszczenia odsetek, o których mowa w art. 65 ust. 5 Prawa celnego.
We wniesionych odwołaniach Spółka domagała się uchylenia zaskarżonych decyzji i umorzenia postępowań celnych (art. 233 § 1 pkt 2 lit. a O.p.), względnie przekazania spraw organowi I instancji do ponownego rozpoznania. Zarzuciła naruszenie art. 187 § 1 O.p., polegające na nierozpatrzeniu materiału dowodowego w sposób wyczerpujący, a w szczególności oparcie rozstrzygnięcia na podstawie dokumentu sporządzonego w języku obcym, a także na podstawie pism okólnych Ministerstwa Finansów i Izby Celnej (art. 120 O.p.), a ponadto naruszenie art. 210 § 1 pkt 6 O.p. przez niewłaściwe uzasadnienie faktyczne zaskarżonych decyzji - niewskazanie dlaczego organ uznał, że zadeklarowany towar pochodzi z Chin, a nie - jak wynikało ze zgłoszenia - z Malezji, a także niewłaściwe uzasadnienie prawne - pominięcie w uzasadnieniach informacji o zawieszeniu postępowań oraz o ich podjęciu. Spółka podniosła, że wyniki kontroli Europejskiego Urzędu do spraw Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) nie mogą stanowić wyłącznego dowodu, na podstawie którego organ kwestionuje miejsce pochodzenia importowanych wyrobów, zwłaszcza gdy dokonuje tego w oparciu o nieprzetłumaczone dokumenty. Zarzuciła również, że organ w swojej decyzji nie przybliżył zasad funkcjonowania OLAF, a także przyczyn związania jego ustaleniami polskich organów podatkowych.