Nietrafny jest również zarzut, że organ celny nie przeprowadził własnego postępowania dowodowego i oparł swoje rozstrzygnięcie na aktach wewnętrznych administracji oraz danych wynikłych z kontroli OLAF. Wprawdzie wyniki dochodzenia OLAF stanowią główny dowód w sprawie, ale nie można uznać, że są to ustalenia poczynione poza postępowaniem celnym. Organ celny wszczął postępowanie celne i w jego trakcie uzyskał dowody w ramach współpracy międzynarodowej, które mógł wykorzystać w postępowaniu na takiej samej zasadzie, jak dowody uzyskane w wyniku własnych ustaleń. Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) działa na podstawie rozporządzenia nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999r. (Dz.Urz.UEL.1999.136.1) i wykonuje uprawnienia przyznane Komisji rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 do przeprowadzania inspekcji i kontroli na miejscu w Państwach Członkowskich i, zgodnie z umowami o współpracy, państwach trzecich. Na zakończenie dochodzenia prowadzonego przez Urząd, opracowuje on raport określający stan faktyczny, możliwe straty finansowe i wyniki dochodzenia, a także zalecenia dyrektora Urzędu na temat działań, jakie należy podjąć. Zgodnie z art.9 ust.2 rozporządzenia nr 1073/1999 raport sporządzony z uwzględnieniem wymogów procedury ustanowionych w prawie krajowym stanowi dopuszczalny dowód w postępowaniu administracyjnym lub sądowym Państwa Członkowskiego, w którym istnieje potrzeba jego wykorzystania, w taki sam sposób i na takich samych warunkach jak administracyjne raporty sporządzone przez krajowych, administracyjnych kontrolerów. Podlegają one takim samym zasadom oceny i mają taką samą wartość jak raporty sporządzone przez krajowych administracyjnych kontrolerów.
Oznacza to, że raport OLAF należy traktować tak jak protokół z kontroli sporządzony przez krajowe organy administracji, czyli jak dokument urzędowy w rozumieniu art.194 Ordynacji podatkowej, stanowiący dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Przepisy Ordynacji podatkowej nie wyłączają możliwości prowadzenia dowodu przeciwko dokumentom urzędowym, ale w niniejszej sprawie skarżąca żadnego takiego dowodu nie przedstawiła.
Zgodzić się należy, że Spółka do zgłoszeń celnych dołączyła dokumenty urzędowe - świadectwa FORM A, sporządzone przez organ państwowy Malezji, wskazujące na malezyjskie pochodzenie towaru, ale weryfikacja tych dokumentów wykazała, że zostały one sporządzone na podstawie nieprawdziwych danych. Taki wniosek wynika z odpowiedzi władz Malezji - pisma Ministerstwa Handlu Zagranicznego i Przemysłu z dnia 28 października 2011r., w którym stwierdzono, że certyfikaty pochodzenia zostały wydane zgodnie z przepisami Ministerstwa Handlu Międzynarodowego i Przemysłu Malezji w oparciu o deklarację i dokumentację dostarczoną przez "G". Ponadto poinformowano, że eksporter został zidentyfikowany przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) i być może jest zaangażowany w przeładunek łączników z Chin; wnioski dotyczące statusu pochodzenia tych przesyłek zostaną wydane przez OLAF i przekazane bezpośrednio do Państw Członkowskich.