Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Sokołowska, Sędziowie Sędzia WSA Kazimierz Maczewski, Sędzia WSA Ewa Wojtysiak (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Lidia Maląg, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 października 2013 r. sprawy ze skargi P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 24 sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego oraz podatku od towarów i usług, po wznowieniu postępowania 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 8 grudnia 2009 r. nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Jak wynika z akt rozpoznawanej sprawy, objęty skargą kasacyjną wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 19 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Sz 853/10, oddalający skargę P Spółka z o.o. w S na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie z dnia 24 sierpnia 2010 r., znak: [...], w przedmiocie podatku akcyzowego oraz podatku od towarów i usług, po wznowieniu postępowania, został uchylony wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. akt I GSK 896/11.
NSA przedstawił stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, który oddalając skargę wskazał, że kwestią sporną w sprawie było również to, czy zobowiązanie z tytułu podatku akcyzowego i od towarów i usług z tytułu importu, którego dotyczyło przedmiotowe postępowanie uległo przedawnieniu z dniem 31 grudnia 2009 r. Sąd ten uznał, że uzasadnione było twierdzenie Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie, że nie nastąpiło przedawnienie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym oraz w podatku od towarów i usług, bowiem bieg tego terminu uległ zawieszeniu wskutek wszczęcia, postanowieniem z dnia 30 grudnia 2009 r. (sygn. akt [...]) przez Naczelnika Urzędu Celnego w Szczecinie postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe z art. 54 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu skargi kasacyjnej ww. wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2013 r. uznał, że skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie w związku ze sformułowanym w niej zarzutem naruszenia art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej przez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji także niewłaściwe zastosowanie, a także zarzutem nieuwzględnienia niezgodności przepisu art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej z art. 2 Konstytucji RP.
Odnosząc się do tego zarzutu NSA zauważył, że zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Jednakże w myśl art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego zostaje zawieszony m.in. z dniem wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania.
Następnie wskazano, że przepis ten został poddany kontroli Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 17 lipca 2012 r., sygn. P 30/11, stwierdził, że: "art. 70 § 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749), w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 58 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 169, poz. 1387 oraz z 2007 r. Nr 221, poz. 1650), w zakresie, w jakim wywołuje skutek w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w związku z wszczęciem postępowania karnego lub postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, o którym to postępowaniu podatnik nie został poinformowany najpóźniej z upływem terminu wskazanego w art. 70 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jest niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej".