Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Apostolidis (spr.) Sędziowie WSA Bożena Marciniak WSA Joanna Skiba Protokolant sekretarz sądowy Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lipca 2019 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] października 2018 r., nr [...] po wszczęciu na wniosek [...] postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2014 r., nr [...], w części odmawiającej [...] potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez [...] nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w miejscowościach [...], powiat [...], dawne województwo [...] - odmówił stwierdzenia nieważności w/w decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2014r.
Zaskarżona decyzja wydana została w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną sprawy.
Decyzją z dnia [...] listopada 2014 r., nr [...], Wojewoda [...] odmówił [...] potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez [...] nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w miejscowościach [...], powiat [...], dawne województwo [...].
Pismem z dnia [...] sierpnia 2018 r. [...] złożyli wniosek w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2014 r. w części odmawiającej [...] potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez [...] nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w miejscowościach [...], powiat [...], dawne województwo [...]. Od powyższej decyzji Strona nie złożyła odwołania.
W części dotyczącej odmowy prawa do rekompensaty dotyczącej nieruchomości położonej w miejscowości [...] wniosku o stwierdzenie nieważności rozstrzygnięcia nie złożono z uwagi na to, że położona jest ona w obecnych granicach Rzeczypospolitej Polskiej.
Do wniosku dołączono akt poświadczenia dziedziczenia rep. A nr [...] z dnia [...] lipca 2018 r. stwierdzający, że spadek po zmarłym [...] na podstawie ustawy nabyli: [...] po [...] części każdy z nich.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] października 2018 r., nr [...], po wszczęciu na wniosek [...] postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji -- odmówił stwierdzenia nieważności ww. decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2014 r. W uzasadnieniu wskazano, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzą podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2014 r., we wnioskowanej części.
Odnosząc się do zarzutów skarżących Minister stwierdził, że podniesione przez nich zarzuty nie zasługują na uwzględnienie. Wyjaśniono, że jeżeli przepis prawa dopuszcza różne jego interpretacje, to wybór jednej z takich interpretacji, nie może być oceniany jako rażące naruszenie prawa. Zarzut rażącego naruszenia prawa musi wynikać z przesłanek niebudzących wątpliwości. Rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. zachodzi wtedy, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że owa decyzja nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. O oczywistej sprzeczności z treścią przepisu można mówić jedynie wówczas, gdy jego treść bez żadnych wątpliwości interpretacyjnych może być ustalona w bezpośrednim rozumieniu. Sytuacja taka w przedmiotowej sprawie nie ma jednak miejsca.