Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Skiba Sędziowie: WSA Jolanta Dargas(spr.) WSA Łukasz Trochym Protokolant referent stażysta Agnieszka Kołtuniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lipca 2020 r. sprawy ze skargi A. R. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] odmawiającą potwierdzenia prawa do rekompensaty.
W sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny:
W dniu [...] sierpnia 2014 r. do Wojewody [...] wpłynął wniosek A. R., złożony na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o zmianie ustawy o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2014 r., poz. 195) o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez S. D. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w majątku "[...]", powiat [...], województwo [...].
Decyzją z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] r. Wojewoda [...] odmówił A. R. potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez S. D. nieruchomości położonej poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w majątku "[...]", powiat [...], województwo [...].
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2018 r., nr [...] Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji uchylił powyższą decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.
Decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2019 r. Wojewoda [...] odmówił A. R. potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez A. D. nieruchomości położonej poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w majątku "[...]", powiat [...], województwo [...].
Odwołanie od powyższej decyzji złożył A. R..
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji rozpatrując sprawę wskazał, że prawo do rekompensaty na podstawie art. 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. przysługuje właścicielowi nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli spełnia on łącznie następujące wymogi:
1) był w dniu 1 września 1939 r. obywatelem polskim i miał miejsce zamieszkania na byłym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu przepisów:
a) art. 3 ustawy z dnia 2 sierpnia 1926 r. o prawie właściwym dla stosunków prywatnych wewnętrznych (Dz. U. Nr 101, poz. 580) lub
b) art. 24 Kodeksu Postępowania Cywilnego (Dz. U. z 1932 r. Nr 112, poz. 934), lub
c) § 3-10 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 maja 1934 r. wydanego w porozumieniu z Ministrem Skarbu co do § 2 ust. 3-5, z Ministrem Spraw Wojskowych co do §§ 20, 21, 22, 24 ust. 3, § 49 ust. 1 i 2, § 55 i § 56 oraz z Ministrem Spraw Zagranicznych co do § 18 ust. 1 i 2, § 51 i § 55, o meldunkach i księgach ludności (Dz. U. Nr 54, poz. 489)
- oraz opuścił byłe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z przyczyn, o których mowa w art. 1, lub z tych przyczyn nie mógł na nie powrócić;
2) posiada obywatelstwo polskie.
Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2 powołanej ustawy w przypadku śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, prawo do rekompensaty przysługuje wszystkim spadkobiercom albo niektórym z nich, wskazanym przez pozostałych spadkobierców, jeżeli spełniają wymóg określony w art. 2 pkt 2. Wskazanie osoby uprawnionej do rekompensaty następuje przez złożenie oświadczenia z podpisem poświadczonym notarialnie lub przed organem administracji publicznej albo przez złożenie oświadczenia w polskiej placówce konsularnej.