Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Durzyńska (spr.) Sędziowie: WSA Elżbieta Lenart WSA Tomasz Wykowski Protokolant starszy referent Tomasz Noske po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 marca 2015 r. sprawy ze skarg Prezydenta Miasta [...] wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej i X S.A. w W. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie nabycia przez gminę z mocy prawa własności nieruchomości oddala skargi
Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa (dalej jako organ/Komisja) decyzją dnia [...] listopada 2013 r. Nr [...] działając na podstawie art. 18 ust. 2 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 ze zm. - dalej jako ustawa) oraz art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 - dalej jako kpa) uchyliła decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2013 roku Nr [...] odmawiającą komunalizacji i stwierdziła nabycie, z mocy prawa, z dniem 27 maja 1990 roku przez Gminę Miasto [...] własności nieruchomości położonej w[...], oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...] o pow. [...] m2 (stanowiącej obecnie działki: nr [...] o pow. [...] m2 i nr [...] o pow. [...] m2), w obrębie [...] objętej KW [...].
Nieruchomość objęta postępowaniem stanowi teren dworca kolejowego [...] w [...]. Organ wskazał, że wojewoda odmawiając komunalizacji ww nieruchomości niezasadnie powołał się na prowadzone na podstawie art. 34 i 34a ustawy z dnia 8 września 2000 roku o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego PKP postępowanie uwłaszczeniowe, gdyż art. 34a został dodany do ww ustawy nowelizacją z dnia 25 maja 2003 roku a zatem po dniu 27 maja 1990 roku. Powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 kwietnia 2005 roku organ wyjaśnił, że art. 34a ww ustawy nie odnosi się do komunalizacji z mocy prawa określonej w art. 5 ust 1 ustawy "komunalizacyjnej". A zatem postępowanie uwłaszczeniowe prowadzone w trybie ww ustawy o komercjalizacji PKP nie może eliminować komunalizacji z mocy prawa, tym bardziej, że przesłanki postępowania uwłaszczeniowego określone w art. 34 wskazują na brak, po stronie PKP, tytułu prawnego do uwłaszczanej nieruchomości.
Organ uznał także za niezasadne stanowisko Wojewody, wskazujące na to że Przedsiębiorstwu PKP przysługiwał tytuł prawny do przedmiotowej nieruchomości w postaci prawa użytkowania lub zarządu i wynikał on z faktu władania nieruchomością oraz z przepisów stanowiących podstawę funkcjonowania Przedsiębiorstwa.
Wbrew stanowisku organu I instancji Komisja wskazała, że X w W. (dalej jako spółka/skarżąca) nie przysługiwał tytuł prawny do przedmiotowej nieruchomości w postaci prawa użytkowania lub zarządu, który eliminowałby komunalizację przedmiotowego mienia z mocy prawa. Organ wyjaśnił, że w całym okresie władania przedmiotową nieruchomością przez PKP obowiązywały procedury nabywania prawa użytkowania czy zarządu przez państwowe jednostki organizacyjne. Prawo zarządu do nieruchomości państwowych osób prawnych na dzień wejścia w życie ustawy komunalizacyjnej można było ustalić tylko na podstawie obowiązujących do tej daty przepisów tj. przykładowo przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 sierpnia 1949 roku w sprawie przekazywania nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych, które było aktem wykonawczym do dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 roku o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych (Dz.U. R.P. nr 4 poz. 31 z 1952 r.); przepisów ustawy z dnia 14 lipca 1961 roku o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (Dz.U. z 1961 r. nr 32 poz. 159); czy np. w trybie art. 38 ust 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 roku o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. Nr 22, poz.99).