Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: , Przewodniczący sędzia WSA Gabriela Nowak, sędzia WSA Przemysław Żmich, asesor WSA Anna Fyda-Kawula (spr.), po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. L.(1) i J. L.(2) na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji zaskarżoną decyzją z [...] marca 2021 r. nr [...] po ponownym rozpatrzeniu sprawy w wyniku odwołania J. L. i J. L. (Skarżący) na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 256, zwanej dalej: k.p.a.) w zw. z art. 9 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 2097, zwanej dalej: ustawą z 8 lipca 2005 r.) utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2020 r. nr [...] odmawiającej Skarżącym potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez W. L. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w miejscowości L., przy ul. [...], woj. w.
Zaskarżona decyzja organu została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Wnioskiem z dnia [...] listopada 1990 r. J. L. zwrócił się do Urzędu Rejonowego w W. o przyznanie ekwiwalentu za zabudowaną nieruchomość pozostawioną przez W. i W. L. w miejscowości L.
Jak ustaliły w sprawie organy, postanowieniem z [...] października 1949 r., sygn. akt [...] Sąd Grodzki w [...] uznał W. L. za zmarłego i oznaczył datę jego śmierci na [...] grudnia 1946 r. W postanowieniu wskazano, że posiadał on przynależność państwową, zamieszkiwał w L. i został w marcu 1940 r. aresztowany przez władze sowieckie i wywieziony do K. w maju 1940 r. i od tej pory ślad za nim zaginął.
Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego dla [...] w W. I Wydział Cywilny z [...] października 2018 r., sygn. akt [...], spadek po W. L., zmarłym [...] grudnia 1946 r. w miejscu nieustalonym, ostatnio stale zamieszkałym w L., na podstawie ustawy nabyli: żona W. L. w 1/7 części co do nieruchomości oraz w ¼ części co do ruchomości oraz synowie J. L. i J. L. w częściach po ½ pozostałej części spadku.
Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego dla [...] Wydział V Cywilny z [...] czerwca 1978 r., sygn. akt [...], spadek po W. L. zmarłej [...] lipca 1977 r., ostatnio zamieszkałej w W. nabył J. L. syn w całości z mocy testamentu z [...] listopada 1976 r. sporządzonego w Państwowym Biurze Notarialnym przed notariuszem S. B., otwartym i ogłoszonym [...] sierpnia 1977 r. w sprawie [...].
Wojewoda [...] ww. decyzją z [...] października 2020 r. na podstawie art. 5 ust. 3 pkt 2 i art. 7 ust. 2 ustawy z 8 lipca 2005 r. oraz art. 104 k.p.a. odmówił Skarżącym potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez W. L. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w miejscowości L., przy ul. [...], woj. w. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że W. L., będący przed wybuchem II wojny światowej właścicielem ww. nieruchomości nigdy nie repatriował się do Polski, bowiem zgodnie z postanowieniem sądowym, został uznany za zaginionego i datę jego śmierci ustanowiono w 1946 r., a zatem w tych warunkach nie można twierdzić, że W. L. i jego spadkobiercom może przysługiwać rekompensata w rozumieniu ustawy z 8 lipca 2005 r.