2. art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 144 k.p.a. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. poprzez utrzymanie w mocy postanowienia Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] marca 2015 r. na skutek uznania, że skarżącej nie przysługuje prawo do rekompensaty, a więc na skutek badania meritum sprawy w postępowaniu o stwierdzenie nieważności postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania,
3. art. 11 k.p.a., art. 10 k.p.a. i art. 7 k.p.a. w zw. z art. 140 k.p.a. poprzez brak rzeczywistego rozpatrzenia wniesionego przez skarżącą wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, wyrażający się w braku odniesienia się do zarzutów skarżącej,
4. art. 7, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 140 k.p.a. poprzez brak analizy stanu faktycznego, wyrażający się w pominięciu faktu, że postępowanie administracyjne toczy się w stosunku do skarżącej z mocy samego prawa od 1991 r.,
5. art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. w zw. z art. 61a § 1 k.p.a. i art. 104 § 1 k.p.a. poprzez nie uznanie za wydane z rażącym naruszeniem prawa rozstrzygnięcia merytorycznego w formie postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania, oraz poprzez nie uznanie za wydane z rażącym naruszeniem prawa postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania na podstawie przepisu, który wszedł w życie 20 lat po wszczęciu postępowania,
6. art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. w zw. z art. 6 k.p.a., art. 7 k.p.a., art. 8 k.p.a. poprzez nie uznanie za wydane z rażącym naruszeniem prawa postanowienia ukierunkowanego na pozbawienie strony postępowania prawa do sądu,
7. art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 140 k.p.a. poprzez brak uzasadnienia dla stwierdzenia, że postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania wydane zamiast merytorycznego rozstrzygnięcia nie jest rażącym naruszeniem prawa, oraz brak uzasadnienia - z punktu widzenia zasady racjonalnego działania organów administracji publicznej - znaczenia i sensowności utrzymywania w obrocie prawnym postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania wobec strony, w stosunku do której postępowanie zainicjowane zostało z mocy samego prawa w 1991 r.
W oparciu o tak sformułowane zarzuty wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz o uchylenie postanowienia Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] marca 2015 r.
W odpowiedzi na skargę Minister Skarbu Państwa wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
W ocenie sądu skarga zasługiwała na uwzględnienie.
Przedmiotem postępowania nadzorczego prowadzonego przez Ministra Skarbu Państwa było postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2014 r., odmawiające wszczęcia postępowania - z wniosku Z. [...] w S. - w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez J. M. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, położonej w miejscowości [...]. Wojewoda - powołując się na art. 61a § 1 k.p.a. - uznał, że Z. [...], jako osoba prawna, nie może być stroną postępowania w przedmiocie rekompensaty, przyznawanej na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Osoba prawna nie może bowiem posiadać obywatelstwa polskiego, a to jest warunek przyznania prawa do rekompensaty (art. 2 pkt 2 ustawy z 8 lipca 2005 r.).