Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Nowicka Sędziowie WSA Emilia Lewandowska WSA Joanna Skiba (spr.) Protokolant Małgorzata Kulińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi P. [...] S.A. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia przez gminę nieodpłatnie własności nieruchomości oddala skargę.
Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania P. S.A. Zakład [...] w W. zwanych dalej "P.", utrzymała w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2006 r. nr [...] stwierdzającą nabycie z mocy prawa przez Miasto Gminę S. sprawa własności nieruchomości położonej w S., oznaczonej jako działka nr [...], o pow. [...] ha, obecnie oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] ha.
W toku postępowania administracyjnego ustalony został następujący stan faktyczny sprawy.
Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa wykonując zalecenie WSA w Warszawie z dnia 28 listopada 2007 roku sygn. akt I SA/Wa zwróciła się do P. o wyjaśnienie na jakiej podstawie oparte było dysponowanie gruntem skarbu Państwa przez P. W odpowiedzi P. odniosła się do ogólnych zasad formułujących tytuł prawnorzeczowy do wszelkich nieruchomości P.. Stąd Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa uznała, że P. nie widzi potrzeby legitymowania się zindywidualizowanym tytułem prawnorzeczowym do przedmiotowej nieruchomości. W związku z tym komisja uznała za uzasadnioną komunalizację przedmiotowego mienia.
Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosły P., zarzucając decyzji naruszenie przepisów prawa procesowego mających istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 7 k.p.a., art. 77 § 1 k.p.a. oraz przepisów prawa materialnego tj. art. 5 oraz art. 11 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy z dnia 10 maja 1990 r., - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i pracownikach samorządowych (Dz. U. nr 32, poz. 191 ze zm.), a także art. 7 ust. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 września 1926 r. o utworzeniu przedsiębiorstwa Polskie Koleje Państwowe (Dz. U. z 1948 r. Nr 43, poz. 312), art. 16 ustawy ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 1989 r. o przedsiębiorstwie państwowym Polskie Koleje Państwowe (Dz. U. Nr 26, poz. 138 ze zm.). W konkluzji skargi wniesiono o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Wojewody [...]. Skarżąca podkreśliła przy tym, że przedmiotowa nieruchomość nie mogła podlegać komunalizacji, ponieważ nie zostały spełnione - warunkujące jej zaistnienie - przesłanki ustawowe i wywodziła swoje prawa do spornej nieruchomości z regulacji prawnej zawartej w rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 września 1926 r. o utworzeniu przedsiębiorstwa Polskie Koleje Państwowe, podnosząc, iż - zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. aktu - wszelkie nieruchomości przeznaczone do użytku kolei stają się, z chwilą nabycia ich przez przedsiębiorstwo "P.", własnością Skarbu Państwa, a przedsiębiorstwo to zatrzymuje je w swoim użytkowaniu i zarządzie.
Odwołujący się wskazywał również na regulacje prawne wprowadzone w Polsce po II wojnie światowej, a dotyczące mienia poniemieckiego, oddanego przedsiębiorstwu państwowemu P. w związku z prowadzoną eksploatacją linii kolejowej akcentując, że przedmiotowa działka, którą przedsiębiorstwo P. przejęło w zarząd i użytkowanie po kolejach niemieckich, stanowiła w latach powojennych wyodrębnioną z ogólnego majątku Skarbu Państwa część nieruchomości związanej funkcjonalnie z infrastrukturą linii kolejowej.