Sprawa ze skargi M. M. w przedmiocie niewykonania przez Prezydenta [...] wyroku WSA w Warszawie sygn. akt I SAB/Wa 243/14
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Wesołowska Sędziowie WSA Gabriela Nowak (spr.) WSA Monika Sawa po rozpoznaniu w dniu 24 października 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi M. M. w przedmiocie niewykonania przez Prezydenta [...] wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lipca 2014 r. sygn. akt I SAB/Wa 243/14 1. wymierza Prezydentowi [...] grzywnę w wysokości 6000 (sześć tysięcy) złotych; 2. stwierdza, że bezczynność organu w wykonaniu wyroku miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. przyznaje od Prezydenta [...] na rzecz M. M. sumę pieniężną w kwocie 1000 (jeden tysiąc) złotych; 4. zasądza od Prezydenta [...] na rzecz skarżącej M. M. kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/2

M. M. (dalej jako "skarżąca") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na niewykonanie przez Prezydenta [...] wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 11 lipca 2014 r. sygn. akt I SAB/Wa 243/14, mocą którego Sąd uwzględnił jej skargę na bezczynność Prezydenta [...] i zobowiązał organ do rozpatrzenia wniosku z 24 stycznia 2013 r. o ustalenie odszkodowania za nieruchomość położoną w W. przy ul. [...] (obecnie [...]), w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy. W uzasadnieniu skargi wskazała, że mimo upływu terminu do wydania decyzji, skierowanych do organu wezwań do wykonania wyroku oraz trzykrotnego wymierzenia przez Sąd organowi grzywny w związku z jego niewykonaniem, organ nadal pozostaje w bezczynności. Wobec powyższego wniesiono o wymierzenie organowi grzywny w wysokości 8 000 zł; stwierdzenie, że zaistniała bezczynność organu po wydaniu wyroku ma charakter rażącego naruszenia prawa; zasądzenie od organu na rzecz skarżącej sumy pieniężnej, na podstawie art. 154 § 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), powoływanej dalej jako "p.p.s.a.", zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych oraz rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym. W uzasadnieniu wniosku o zasądzenie sumy pieniężnej skarżąca wskazała, że suma ta stanowić będzie dla niej zadośćuczynienie za oczekiwanie na wykonanie wyroku, a ponadto istnieje uzasadniona obawa, że bez nałożenia tej sankcji organ sprawy nie załatwi. Prezydent [...] lekceważy bowiem dotychczas wydane wyroki Sądu, zaś wymierzone w niniejszej sprawie grzywny nie stanowią wystarczającego bodźca do wykonania wyroku. Skoro zatem strona ponosi uszczerbek w postaci długotrwałego rozpoznawania jej sprawy przez organ, żądanie przyznania sumy pieniężnej jest zasadne. Tylko bowiem połączone środki dyscyplinujące uświadomią organowi nieopłacalność niewykonywania wyroków sądu administracyjnego.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i zauważył, że pismem z 14 czerwca 2019 r. powiadomiono pełnomocnika skarżącej o przyczynach zwłoki w załatwieniu sprawy oraz o przewidywanym terminie jej zakończenia. Organ wskazał również na obowiązek wyczerpującego zebrania i przeanalizowania materiału dowodowego, który nie pozwala na dotrzymanie ustawowych terminów przewidzianych na rozpatrzenie sprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest uzasadniona.

Zgodnie z art. 154 § 1 p.p.s.a. w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny.

Z powołanego art. 154 § 1 p.p.s.a. wynikają zatem dwie przesłanki, które muszą być spełnione łącznie, aby sąd administracyjny mógł organowi administracji publicznej wymierzyć grzywnę. Po pierwsze, organ musi pozostawać w bezczynności po wyroku uwzględniającym skargę na podstawie art. 149 p.p.s.a. i zobowiązującym organ do wydania w określonym terminie stosownego aktu lub dokonania czynności. Po drugie, strona przed wniesieniem skargi musi wystąpić do właściwego organu z pisemnym wezwaniem do wykonania wyroku. W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie obie ww. przesłanki zostały spełnione.

Strona 1/2