Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Sawa Sędziowie WSA Jolanta Dargas ( spr.) WSA Bożena Marciniak Protokolant referent stażysta Wiktoria Sosnowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi A. S. i G. S. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z [...] kwietnia 2019 r., nr [...] Minister Inwestycji i Rozwoju utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] września 2018 r., nr [...].
Zaskarżone orzeczenie zostało wydane w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny sprawy.
Decyzją Wojewody [...] z [...] grudnia 2010 r., nr [...] nieruchomość położona w obrębie [...], gmina [...], oznaczona jako działka nr [...], została przeznaczona na realizację inwestycji, polegającej na budowie gazociągu wysokiego ciśnienia [...], [...], relacji [...]. Orzeczenie to stało się ostateczne na mocy decyzji Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z [...] września 2012 r., nr [...].
Decyzją z [...] lutego 2016 r., nr [...] Wojewoda [...] orzekł o ustaleniu odszkodowania w wysokości [...] zł na rzecz A. S. i G. S. z tytułu szkód powstałych na nieruchomości położonej w obrębie [...], gmina [...], oznaczonej jako działka nr [...] (powstałej z podziału działki [...]), w wyniku realizacji inwestycji, polegającej na budowie gazociągu wysokiego ciśnienia [...], [...] relacji [...], a także zobowiązał Operatora Gazociągów Przesyłowych [...] S.A. do wypłaty tak ustalonego odszkodowania jednorazowo, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu odszkodowania stanie się ostateczna.
Decyzją z [...] października 2017 r., nr [...] Minister Infrastruktury i Budownictwa uchylił powyższą decyzję z [...] lutego 2016 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez organ pierwszej instancji.
Organ II instancji uzasadnił, że zachodzi konieczność sporządzenia nowego operatu szacunkowego.
Ponownie rozpoznając sprawę Wojewoda [...] decyzją z [...] września 2018 r., nr [...] orzekł o ustaleniu odszkodowania w łącznej wysokości [...] zł na rzecz A.S. i G.S., z tytułu szkód powstałych na ww. nieruchomości, w wyniku realizacji inwestycji, polegającej na budowie gazociągu wysokiego ciśnienia [...], [...], w tym [...] zł za szkody tymczasowe i [...] zł za szkodę trwałą spowodowaną współkorzystaniem z części nieruchomości przez operatora. Ponadto zobowiązał Operatora Gazociągów Przesyłowych [...] S.A. do wypłaty tak ustalonego odszkodowania jednorazowo, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu odszkodowania stanie się ostateczna.
Od decyzji tej odwołanie złożyli A.S. i G.S.. Zakwestionowali oni poprawność dokonanej wyceny, wskazując, że zgodnie z dokumentami planistycznymi ww. nieruchomość przeznaczona była pod kopalnie kruszywa, a inwestycja w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego ograniczyła obszar wydobycia kruszywa o [...] m2. Uniemożliwiła zatem korzystanie z ww. nieruchomości, w sposób zgodny z jej planistycznym przeznaczeniem.
Odwołujący wskazali ponadto, że wartość szkód trwałych została drastycznie zaniżona i odbiega od wyceny dokonanej w 2015 r.
Rozpatrując powyższe odwołanie Minister Inwestycji i Rozwoju wskazaną na wstępie decyzją z [...] kwietnia 2019 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] września 2018 r.
Organ odwoławczy podniósł, że podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy ustawy z 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu (Dz. U. z 2017 r., poz. 2302 ze zm.) oraz przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U z 2018 r. poz. 2204 ze zm.) wraz z przepisami wykonawczymi, wydanymi w oparciu o ww. ustawę. Przy czym art. 24 ust. 1 ustawy z 2009 r. stanowi, że w odniesieniu do nieruchomości objętych decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu, wskazanych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8, w celu zapewnienia prawa do wejścia na teren nieruchomości dla prowadzenia na nich budowy inwestycji w zakresie terminalu, a także prac związanych z konserwacją lub usuwaniem awarii, wojewoda w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu ograniczy sposób korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń. Przepisy art. 124 ust. 2 i 4 - 8 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem przepisów niniejszej ustawy.