Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Wesołowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Lenart Sędzia WSA Monika Sawa Protokolant starszy specjalista Joanna Pleszczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2019 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę.
Decyzją z [...] lipca 2017 roku Wojewoda [...] odmówił E. P., A. W. i B. S. potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez J. S. nieruchomości położonej we [...] przy ul. [...], powiat [...], województwo [...], obecnie [...].
Jako podstawę prawną swojego rozstrzygnięcia wskazał art. 7 ust. 2 oraz art. 27 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 roku, poz. 20421 z późn. zm. dalej jako: "ustawa z 8 lipca 2005 roku") oraz art. 104 k.p.a.
Wyjaśnił, że [...] listopada 1990 roku B. S. wystąpiła o przyznanie ekwiwalentu za mienie pozostawione poza obecnymi granicami kraju przez J. S. we [...] przy ul. [...]. Następnie, [...] maja 1991 roku M. W. wystąpiła o przyznanie pozostałej części rekompensaty za mienie pozostawione na byłym terytorium Rzeczpospolitej Polskiej we [...].
B. S. wnioskami z [...] sierpnia 2005 roku i z [...] grudnia 2008 roku oraz M. W. wnioskiem z [...] grudnia 2008 roku wystąpiły o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości przez J. S. we [...] przy ul. [...], zgodnie z orzeczeniem Państwowego Urzędu Repatriacyjnego Wojewódzkiego Oddziału w [...] z [...] marca 1947 roku.
Wojewoda wskazał, że w toku postępowania uzyskał również uwierzytelnioną kopię wniosku z [...] września 1978 roku [...] S. W. - pełnomocnika M. W. skierowanego do Dzielnicowego Zarządu Gospodarki Terenami przy Urzędzie Dzielnicowym w [...] o przyznanie nieruchomości zamiennej w zamian za mienie pozostawione przez J. S. we [...] przy ul. [...] i ul. [...] oraz we wsi [...] oraz wniosku M. W. z [...] marca 1984 roku o oddanie w wieczyste użytkowanie działki budowlanej za zaliczeniem wartości mienia pozostawionego we [...] przy ul. [...]. Decyzją Urzędu Dzielnicowego [...] z [...] lipca 1987 roku i aktem notarialnym z [...] października 1987 roku, sporządzonym przez notariusza G. I. zaliczono M. W. na poczet ceny nabycia lokalu mieszkalnego w [...] ul. [...] wartość mienia pozostawionego poza obecnymi granicami kraju, zgodnie z wyceną sporządzoną przez M. M. Wycena dotyczyła nieruchomości pozostawionej we [...] przy ul. [...], a sporządzona została na podstawie orzeczenia [...] z [...] marca 1947 r.oku oraz dodatkowego planu na budowę domu. Analiza powyższych dokumentów wskazuje, że wniosek M. W. z [...] marca 1984 roku został rozpatrzony ww. decyzją Urzędu Dzielnicowego [...] z [...] lipca 1987 roku.
W ocenie Wojewody z analizy regulacji prawnych dotyczących prawa do rekompensaty, a obowiązujących w okresie, w którym złożony był wniosek M. W. z [...] września 1978 roku nie wynika, aby jakiekolwiek postępowania wszczęte na jego podstawie miały, w przypadku braku zakończenia sprawy, swoją "automatyczną" kontynuację po zmianie stanu prawnego. Regulacje te to w ocenie Wojewody ustawa z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach oraz ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości . Wymienione wyżej akty prawne (oraz wydane na ich podstawie akty wykonawcze) nie przewidywały aby sprawy dotyczące ekwiwalentu za mienie, wszczęte i niezakończone przed ich wejściem w życie, mogły być prowadzone na ich podstawie. Przepis zakładający kontynuację postępowania zawarty został dopiero w wydanym, na podstawie art. 212 ustawy 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami, rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1998 roku w sprawie sposobu zaliczania wartości nieruchomości pozostawionych za granicą na pokrycie ceny sprzedaży nieruchomości lub opłat za użytkowanie wieczyste oraz sposobu ustalania wartości tych nieruchomości oraz w późniejszych przepisach regulujących kwestie rekompensat za mienie, tj. w ustawie z dnia 12 grudnia 2003 roku o zaliczaniu na poczet ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego oraz w aktualnie obowiązującej ustawie.