Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak (spr.) Sędziowie WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska WSA Dariusz Chaciński Protokolant starszy referent Justyna Kobylarczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2019 r. sprawy ze skargi B. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza granicami RP 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z [...] lutego 2018 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz B. K. kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] po rozpatrzeniu odwołania B. K. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...], odmawiającej potwierdzenia B. K. prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez W. T. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej polskiej, położonej w miejscowości [...], gmina [...], powiat [...], województwo [...], składającej się z lasów o powierzchni [...] ha - utrzymał w mocy decyzję nr [...] Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2018 r.
Przedmiotowa decyzja wydana została w oparciu o następujące ustalenia faktycznie i prawne.
B. K. wnioskiem z dnia 21 sierpnia 2014 r. zwróciła się do Wojewody [...] o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej przez W. T. w postaci majątku ziemskiego [...], folwarku [...], gm. [...], pow. [...], woj. [...] oraz nieruchomości położonych w P. , pow. [...] a jako podstawę prawną wskazała art. 2 ust. 2 w związku z art. 2 ust. 3 ww. ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r.
Pismem z dnia 24 września 2015 r. doprecyzowała wniosek wskazując, że W. T. był współwłaścicielem w 1/4 części, wraz ze swym rodzeństwem - S. T., W. T. i K. T. - lasów o powierzchni [...] ha, wchodzących w skład majątku ziemskiego [...] oraz sześciu działek rolnych o powierzchni [...] ha, położonych w P., jak również wyłącznym właścicielem gruntów rolnych o powierzchni [...] ha, otrzymanych z podziału majątku [...].
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 7 ust. 2 ww. ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. odmówił potwierdzenia B. K. prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez W. T. nieruchomości, położonej w S. oraz udziałów we współwłasności nieruchomości, stanowiących majątek ziemski [...], wraz z folwarkiem [...] oraz nieruchomości, położonej w P., woj. [...]. W uzasadnieniu wskazał, że wnioskodawca nie spełnił przesłanki, wynikającej z art. 2 ust. 2 ww. ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r.
Od ww. decyzji Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2015 r. B. K. złożyła odwołanie.
Decyzją z dnia [...] września 2016 r. nr [...] Minister Skarbu Państwa uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody [...] w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. W uzasadnieniu wskazał, że Wojewoda [...], ponownie rozpatrując sprawę, powinien przede wszystkim: 1) uzupełnić postępowanie dowodowe, w tym wezwać stronę do przedłożenia stosownych dowodów, istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, 2) dokonać należytego uzasadnienia ponownego rozstrzygnięcia w sprawie, uwzględniając całokształt zgromadzonego materiału dowodowego, 3) ustalić przedmiot postępowań, prowadzonych przez Wojewodę [...], w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty na rzecz pozostałych spadkobierców rodzeństwa T. i zestawić go z przedmiotem niniejszego postępowania.
Wojewoda [...] rozpoznał wniosek B. K. z dnia 21 sierpnia 2014 r. doprecyzowany pismem z dnia 24 września 2015 r. trzema decyzjami.