Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Chaciński (spr.) Sędziowie: WSA Anna Falkiewicz-Kluj WSA Bożena Marciniak Protokolant specjalista Inga Szcześniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi G.S., M.S., J.S. i R.S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz G.S., M.S., J.S. i R.S. solidarnie kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z [...] czerwca 2018 r., po rozpatrzeniu odwołania J.S., utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] lutego 2018 r. odmawiającą M.S., G.S., R.S. i J.S. potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez E.S. i O.S. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w miejscowości [...], gmina [...], pow. [...], woj. [...].
W uzasadnieniu decyzji Minister wskazał na następujące okoliczności sprawy.
M.S. pismem z [...] grudnia 1990 r. skierowanym do Urzędu Miejskiego w [...] wniósł o odszkodowanie za mienie pozostawione w ZSRR przez O. i E.S. (nieruchomość ziemską folwark [...], gmina [...], woj. [...] o pow. około [...] ha wraz z zabudowaniami).
Z postanowienia Sądu Rejonowego w [...] z [...] marca 2004 r., I [...], wynika, że spadek po zmarłym [...] września 2003 r. w [...] M.S. na podstawie ustawy nabyli: żona M.S. oraz dzieci G.S., R.S. i J.S.
J.S. w piśmie z [...] sierpnia 2015 r. skierowanym do [...] Urzędu Wojewódzkiego oświadczył, że na podstawie posiadanych dokumentów oraz przekazu ustnego, O.S. posiadał majątek ziemski [...] w Gminie [...], pow. [...], woj. [...]. Majątek ten odziedziczył po swojej ciotce M.P. z domu S. w roku 1929 r. i był jego właścicielem 1 września 1939 r. oraz posiadał obywatelstwo polskie. Według wnioskodawcy z karty ubezpieczeniowej pozostawionego mienia i z zeznań świadków z 1958 r. wynikało, że sprawa dotyczyła gospodarstwa w [...], a nie majątku rodowego dziadka O.S. w [...]. Na podstawie pozostawionego mienia w [...], E.S. otrzymała działkę siedliskową w [...] w powiecie [...], aktem nadania z [...] października 1956 r.
Wojewoda [...] postanowieniem z [...] października 2017 r., na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2017 r., poz. 2097; dalej: ustawa z dnia 8 lipca 2005 r.) uznał, że M.S., G.S., R.S. i J.S. spełnili wymogi, o których mowa w art. 2, art. 3 i art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r., w zakresie wartości nieruchomości pozostawionej w miejscowości [...], gm. [...], powiat [...], woj. [...] o obszarze [...] ha ziemi ornej oraz zabudowań gospodarczych: domu, chlewu, drzew owocowych 20 sztuk opisanych w karcie ubezpieczeniowej sporządzonej w 1945 r. oraz zgodnie z treścią oświadczenia świadków M.K. i J.R. Ponadto w ww. postanowieniu organ wojewódzki uznał wartości nieruchomości nadanych E.S. w [...] aktem nadania z [...] sierpnia 1947 r. przez Państwową Komisję Osadnictwa Rolnego w [...] i aktem nadania z [...] października 1956 r. przez Państwową Komisję Ziemską w [...], za które Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w [...] orzeczeniem o wykonaniu aktu nadania, w części dotyczącej ustalenia ceny gospodarstwa z [...] sierpnia 1958 r. zwolniło E.S. od obowiązku uiszczenia ceny nabycia w ramach pozostawionych nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, tj. gruntów o ogólnej powierzchni [...] ha, domu mieszkalnego, przybudówki, 2 chlewów, szopy, ustępu.