Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska (spr.) Sędziowie WSA Magdalena Durzyńska WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz Protokolant referent Aneta Suchecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2020 r. sprawy ze skargi P. W. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] czerwca 2019 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Ministra Rozwoju na rzecz P. W. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną decyzją z [...] czerwca 2019 r., nr [...] Minister Inwestycji i Rozwoju, po rozpatrzeniu odwołania Prezydenta Miasta [...] od decyzji Wojewody [...] z [...] grudnia 2016 r., nr [...], uchylił w całości decyzję Wojewody [...] z [...] grudnia 2016 r. i stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Skarb Państwa prawa własności nieruchomości położonej w [...] przy ul. [...], obręb [...], oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] m2, objętej księgą wieczystą nr [...].
W uzasadnieniu Minister wskazał, że Wojewoda [...] działając w trybie art. 73 ustawy z 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Prezydenta Miasta [...], decyzją z [...] grudnia 2016 r. odmówił stwierdzenia nabycia z mocy prawa, z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Skarb Państwa, prawa własności wyżej opisanej nieruchomości. Odwołanie od decyzji Wojewody [...] wniósł Prezydent Miasta [...].
Po rozpatrzeniu odwołania Minister wskazał, że materialnoprawną podstawę wydanej decyzji stanowi art. 73 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. Zgodnie z tą regulacją nieruchomości pozostające [...] grudnia 1998 r. we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, nie stanowiące ich własności, a zajęte pod drogi publiczne, z dniem 1 stycznia 1999 r. stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego za odszkodowaniem. Organ wyjaśnił, że nabycie własności nieruchomości z mocy prawa na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy nastąpiło, jeżeli [...] grudnia 1998 r. zostały spełnione następujące przesłanki:
- nieruchomość nie była własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego,
- nieruchomość była zajęta pod drogę publiczną,
- nieruchomość pozostawała we władaniu Skarbu Państwa, bądź jednostek samorządu terytorialnego.
Przesłanki wskazane w art. 73 ust. 1 ustawy muszą być spełnione łącznie. Organ podkreślił, że powyższy przepis ma charakter wywłaszczeniowy i dotyczy sytuacji, gdy [...] grudnia 1998 r. prawo własności było uregulowane na rzecz innych podmiotów prawnych niż Skarb Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, przy istnieniu publicznego władania nad nieruchomością.
Organ wyjaśnił, że [...] grudnia 1998 r. właścicielem działki nr [...] - był P. W., co wynika z treści księgi wieczystej nr [...].
Minister podniósł, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych sformułowanie "nieruchomości zajęte pod drogi publiczne" zawarte w art. 73 ust. 1 ustawy oznacza nieruchomości na których urządzono drogę, którą następnie zaliczono do odpowiedniej kategorii dróg publicznych. Jednak fakt ten musiał mieć miejsce przed 1 stycznia 1999 r. (np. wyroki NSA z 13 czerwca 2014 r., sygn. akt: I OSK 2742/12, WSA w Warszawie z 23 września 2010 r., sygn. akt: I SA/Wa 84/10).
Pojęcie drogi publicznej nie zostało wyjaśnione w ustawie z 13 października 1998 r. W związku z tym należy zastosować regulację zawartą w ustawie z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. 2018, poz. 2068 tj.). Zgodnie z art. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym 31 grudnia 1998 r. drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie tej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Aby droga uzyskała status drogi publicznej musi być zaliczona w trybie przewidzianym ustawą o drogach publicznych do jednej z kategorii dróg wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 1-4 tej ustawy.