Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Żmich, Sędziowie sędzia WSA Joanna Skiba (spr.), asesor WSA Iwona Ścieszka, , po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi K. K. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] kwietnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego oddala skargę.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2021 r., nr [...], utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2021 r. nr [...] o odmowie wznowienia postępowania.
Postanowienie Ministra zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] potwierdził na rzecz B. D. i K. K. prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości przez A. i B. D. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, tj. w miejscowości [...], pow. [...], woj. [...] (obecnie [...]). Organ wojewódzki, rozpatrując prawa do spadku po A. i B. D., oparł się na znajdujących się w aktach sprawy postanowieniach dotyczących postępowań spadkowych, przeprowadzonych przez Sąd Rejonowy w [...]:
1. postanowieniu Sądu Rejonowego w [...] z dnia [...] listopada 1997 r. sygn. akt [...] stwierdzającym, iż spadek po zmarłej B. D. nabyli A. D., B. D. oraz K. K. po 1/3 części każde z nich,
2. postanowieniu z dnia [...] lipca 1997 r, w sprawie o sygn. akt [...] Sądu Rejonowego w [...] stwierdzającym, że spadek po A. D., zmarłym w dniu [...] listopada 1992 r., nabył jego syn B. D. w całości.
K. K., reprezentowana przez pełnomocnika radcę prawnego A. M., pismem z dnia [...] września 2020 r. wystąpiła do Wojewody [...] o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2018 r., podając jako przesłankę do wzruszenia powyższej decyzji art. 145 § 1 pkt 5 kpa. Według skarżącej nowym dowodem istniejącym w dniu wydania decyzji i nieznanemu organowi, który wydał decyzje było postanowieniem Sądu Rejonowego w [...] z dnia [...] października 1998 r. (sygn. [...]), zmieniające postanowienie Sądu Rejonowego w [...] z dnia [...] lipca 1997 r. (sygn. [...]).
Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] lutego 2021 r. odmówił wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie zakończonej decyzją ostateczną Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2018 r.
Zażalenie na postanowienie Wojewody wniosła K. K.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2021 r., utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji, uznając je za zgodne z prawem. Wskazał, że jedną z koniecznych przesłanek wznowienia postępowania w trybie art. 145 § 1 pkt 5 kpa jest zachowanie miesięcznego terminu na wniesienie wniosku. Zgodnie z art. 148 § 1 kpa termin ten liczony jest od dnia, w którym strona dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia postępowania.
Minister podniósł, że organ I instancji uzyskał z Sądu Rejonowego w [...] m.in. protokół z dnia [...] września 1998 r. sygn. akt [...] i protokół z dnia [...] października 1998 r. akt [...], z których jednoznacznie wynika, iż K. K. brała czynny udział jako uczestniczka postępowania spadkowego prowadzonego w 1998 r. Zatem od powyższej pory posiadała wiedzę o nabyciu spadku po A. D., po równiej części, tj. 1/2 z B. D. Zdaniem organu odwoławczego fakt ten oznacza, że w 1998 r. już wiedziała o orzeczeniu Sądu Rejonowego w [...] z 1998r. w sprawie podziału majątku po A. D. (postanowienie Sądu Rejonowego w [...] z dnia [...] października 1998 r. (sygn. [...]), zmieniającym postanowienie Sądu Rejonowego w [...] z dnia [...] lipca 1997 r. (sygn. [...]). Skoro skarżąca posiadała wiedzę o wydaniu przez Sąd Rejonowy w [...] postanowienia spadkowego już w roku 1998, organ uznał, iż nie dochowała miesięcznego terminu, wynikającego z art. 148 § 1 kpa. Zatem, określony w art. 148 § 2 kpa, termin na wniesienie wniosku o wznowienie wskazanego postępowania nie został zachowany. Uchybienie terminowi do wniesienia podania o wszczęcie postępowania w sprawie wznowienia stanowi o braku podstaw do merytorycznej oceny decyzji kwestionowanej w postępowaniu wznowieniowym i uprawnia organ do podjęcia rozstrzygnięcia o odmowie wznowienia postępowania. Z tych przyczyn organ uznał postanowienie organu I instancji za prawidłowe.