Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Chaciński Sędziowie WSA Joanna Skiba (spr.) WSA Elżbieta Sobielarska Protokolant sekretarz sądowy Tomasz Noske po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego oddala skargę
Decyzją z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] Minister Spraw Wewnętrznych, po rozpatrzeniu odwołania H. K. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2017 r., nr [...], uchylił decyzję Wojewody [...] i umorzył w całości postępowanie w I instancji.
W uzasadnieniu organ przedstawił następujący stan faktyczny sprawy.
Wojewoda [...], decyzją z dnia [...] czerwca 2017 r., odmówił potwierdzenia H. K. i M. K. prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, położonej w majątku [...].
Od powyższej decyzji odwołanie wniosła H. K.
Rozpoznając złożone odwołanie Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji przedstawił szczegółowo i w porządku chronologicznym ustalenia dokonane przed organem wojewódzkim i wskazał, że postanowieniem z dnia [...] października 2009 r. nr [...] Wojewoda [...] zawiesił na wniosek Stron postępowanie administracyjne w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
Pismem z dnia 23 października 2012 r. M. K. złożyła wniosek o podjęcie postępowania administracyjnego zawieszonego postanowieniem Wojewody [...] z dnia [...] października 2009 r. W załączeniu do ww. pisma Strona przedłożyła uwierzytelnione kopie postanowień o stwierdzeniu nabycia spadku po M. K. i L. K. oraz kopie pism kierowanych do Narodowego Historycznego Archiwum [...], do Głównego Departamentu Sprawiedliwości [...], do Archiwum Organów Rejestrujących Akta Stanu Cywilnego z dnia [...] września 2009 r., z dnia [...] października 2009 r., z dnia [...] września 2009 r. wraz z udzielonymi na nie odpowiedziami oraz uwierzytelnioną kopię pisma Konsula Generalnego RP w [...] z dnia [...] grudnia 2009 r.
Postanowieniem z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] Wojewoda [...] podjął na wniosek Strony postępowanie w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, położonej w majątku R., zawieszonego postanowieniem Wojewody [...] z dnia [...] października 2009 r.
W dniu 28 czerwca 2013 r. Strony postępowania złożyły wniosek o zawieszenie postępowania. Do wniosku Strony załączyły uwierzytelnioną kopię odpisu skróconego aktu zgonu L. K.
Postanowieniem z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] Wojewoda [...] ponownie zawiesił na wniosek Stron postępowanie w przedmiotowej sprawie.
Pismem z dnia 12 maja 2016 r. nr [...] Wojewoda [...] poinformował Strony postępowania, że w dniu [...] lipca 2016 r. upłynie trzyletni termin na możliwość podjęcia postępowania.
W dniu 16 czerwca 2016 r. Strony złożyły wniosek o podjęcie postępowania.
Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2016 r. znak: [...] Wojewoda [...] podjął na wniosek Stron postępowanie w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, zawieszone postanowieniem Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2013 r.
Następnie Wojewoda [...], ww. decyzją z dnia [...] czerwca 2017 r., odmówił potwierdzenia H. K. i M. K. prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, położonej w majątku [...]. Organ I instancji uznał, że w przedmiotowej sprawie strony ubiegające się o przyznanie im prawa do rekompensaty nie udokumentowały jednej z podstawowych przesłanek warunkujących uzyskanie rekompensaty ustanowionej w art. 2 ustawy zabużańskiej - przysługiwania tytułu własności pozostawionych nieruchomości.