Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Chaciński Sędziowie WSA Iwona Kosińska WSA Przemysław Żmich (spr.) Protokolant specjalista Aleksandra Borkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi T. C. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
Minister Inwestycji i Rozwoju, po rozpatrzeniu wniosków B. Z. i T. C. o ponowne rozpatrzenie sprawy, decyzją z [...] czerwca 2018 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] października 2017 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Rady Narodowej W. z [...] sierpnia 1973 r. nr [...] ustalającej odszkodowanie w kwocie [...] zł za nieruchomość o pow. [...] m2, położoną w W. przy ul. [...], ozn. jako C. nr [...], pochodzącą z tabeli likwidacyjnej wsi C. nr [...], stanowiącą własność spadkobierców P. U.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że decyzją z [...] października 2017 r. Minister Infrastruktury i Budownictwa odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Rady Narodowej W. z [...] sierpnia 1973 r. i stwierdził, że organ prowadzący postępowanie w sprawie przyznania odszkodowania prawidłowo ustalił, że zostały spełnione przesłanki przyznania odszkodowania wymienione w ustawie z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz.U. z 1961 r. Nr 18, poz. 94 ze zm.) - dalej zwanej "ustawą", tj. fakt, iż nieruchomość stanowiła gospodarstwo rolne, a byli właściciele zostali pozbawieni jej użytkowania po 5 kwietnia 1958 r. Ponadto organ nadzoru wskazał, że nie było konieczne przeprowadzenie rozprawy w toku postępowania, gdyż nieruchomość była z mocy prawa własnością Skarbu Państwa i nie prowadzono w stosunku do niej postępowania wywłaszczeniowego.
8 listopada 2018 r. do Ministerstwa Infrastruktury i Budownictwa wpłynęły wnioski B. Z. i T. C. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] października 2017 r. We wnioskach strony zarzucają, że kwestionowana decyzja została wydana z rażącym naruszeniem art. 21 ustawy. W toku postępowania odszkodowawczego nie dopełniono bowiem obowiązku przeprowadzenia rozprawy i wysłuchania opinii biegłych na rozprawie odszkodowawczej.
Po rozpatrzeniu wniosków o ponowne rozpatrzenie sprawy Minister stwierdził, że nie mogły one zostać uwzględnione. W uzasadnieniu wskazał, że decyzja Prezydium Rady Narodowej W. z [...] sierpnia 1973 r. ustalająca odszkodowanie za nieruchomość położoną w W. przy ul. [...] i ul. [...], stanowiącą gospodarstwo rolne, pochodzące z tabeli likwidacyjnej tej wsi C. nr [...], będącą własnością J. U., K. U. i L. W. spadkobierców zmarłego [...] grudnia 1943 r. P. U. została objęta działaniem dekretu z 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279) - dalej zwanego "dekretem". Z dniem wejścia w życie dekretu, tj. 21 listopada 1945 r. przedmiotowa nieruchomość przeszła na własność Gminy W., a następnie na własność Skarbu Państwa na podstawie art. 32 ust. 2 ustawy z 20 marca 1950 r. o terenowych organach jednolitej władzy państwowej (Dz.U. z 1950 r. Nr 14, poz. 130).
Prezydium Rady Narodowej W. decyzją z [...] sierpnia 1973 r., na podstawie ustawy, ustaliło odszkodowanie za grunt o pow. [...] m2 położony w W. przy ul. [...], ozn. nieruchomość C. nr [...] c (pochodzącą z tabeli likwidacyjnej wsi C. nr [...]) w kwocie [...] zł i przyznało je J. U., K. U. i L. W. Podmiotem wskazanym do wypłaty odszkodowania była Dyrekcja Rozbudowy Miasta W.