Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magdalena Durzyńska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Monika Sawa Sędzia WSA Dorota Apostolidis po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 5 marca 2020 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A. K. na postanowienie Ministra Inwestycji i Rozwoju z [...] lipca 2019 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania oddala skargę
Postanowieniem z [...] grudnia 2018 r. nr [...] Wojewoda [...] (dalej jako organ/wojewoda) działając na podstawie art. 149 § 3 i 4 w zw. z art. 145 § 1 pkt 4 oraz art. 147 i art. 148 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 256, dalej jako kpa) odmówił wznowienia postępowania zakończonego decyzją Wojewody [...] z [...] sierpnia 2014 r., nr [...] stwierdzającą nabycie z dniem 1 stycznia 1999 r. z mocy prawa przez Gminę Miasto [...] własności nieruchomości położonej w [...] przy ul. [...], zajętej pod drogę publiczną, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...] o pow. [...] m2 w obrębie [...].
W uzasadnieniu postanowienia podniesiono, że w złożonym wniosku o wznowienie postępowania A. K. (dalej jako skarżący) jako przesłankę wznowieniową podał art. 145 § 1 pkt 4 kpa, tj. że jako strona postępowania zakończonego ww. decyzją bez własnej winy nie brał udziału w postępowaniu, wskazując jednocześnie, że o wydaniu tej decyzji dowiedział się 19 listopada 2018 r. Po przeanalizowaniu akt sprawy organ doszedł do wniosku, że skarżący dowiedział się o wydaniu ww. decyzji wcześniej, tj. 14 października 2016 r., gdyż w tym dniu została mu doręczona decyzja Starosty [...] z [...] września 2016 r. nr [...] o odmowie przyznania mu odszkodowania za udział w 2/3 części przedmiotowej nieruchomości. W sentencji ww. decyzji oraz jej uzasadnieniu wielokrotnie powoływana jest sporna decyzja Wojewody [...].
W konsekwencji organ uznał, że wniosek o wznowienie postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 kpa złożony został z uchybieniem terminu przewidzianego w art. 148 § 1 i 2 kpa i odmówił wznowienia postępowania.
W złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skardze A. K. wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości stwierdzając, że wszystkie czynności administracyjne zostały dokonane z naruszeniem prawa.
W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko i wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna, gdyż zaskarżone postanowienie nie narusza prawa.
Zgodnie z art. 145 § 1 pkt 4 kpa wznawia się postępowanie jeżeli strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu. Wznowienie postępowania na tej podstawie może nastąpić wyłącznie na żądanie strony, które stosownie do treści art. 148 § 1 i 2 kpa musi być wniesione w terminie miesiąca od dnia w którym strona dowiedziała się o decyzji. Poprzez dowiedzenie się o decyzji należy rozumieć uzyskanie przez stronę informacji o fakcie jej wydania, a więc wiedzy co do organu od którego pochodzi oraz istotnej treści rozstrzygnięcia. Nie ma przy tym znaczenia fakt, w jaki sposób strona uzyskała te informacje (zob. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 stycznia 2020 r. sygn. akt I OSK 2976/19).
Nie ulega wątpliwości, że w uzasadnieniu decyzji Starosty [...] z [...] września 2016 r. nr [...] opisana jest decyzja Wojewody [...] z [...] sierpnia 2014 r., nr [...], tj. podany został organ który ją wydał, data i numer decyzji oraz treść rozstrzygnięcia. Jak wynika z akt sprawy, powyższą decyzję Starosty [...] skarżący odebrał 14 października 2016r. a zatem termin do złożenia wniosku o wznowienie postępowania upłynął z 14 listopada 2016 r. Wniosek złożony przez skarżącego 27 października 2018 r. został złożony z uchybieniem terminu.
Sąd zwraca uwagę na fakt, że czynności w postępowaniu wznowieniowym przebiegają w dwóch etapach. W pierwszym etapie organ bada jedynie czy wniosek został złożony w terminie oraz czy opiera się na ustawowych przesłankach wznowienia, etap ten kończy się wydaniem postanowienia o wznowieniu bądź odmowie wznowienia postępowania. Dopiero w drugim etapie następuje merytoryczne rozpatrzenie wniosku, zakończone wydaniem decyzji. Ponieważ organ bada spełnienie tej przesłanki z urzędu, stwierdzenie, w fazie wstępnej postępowania, uchybienia terminu do wniesienia podania o wznowienie postępowania uniemożliwia merytoryczne rozpoznanie sprawy, ponieważ musi skutkować odmową jego wznowienia z przyczyn formalnych. Wszczęcie postępowania w sprawie wznowienia postępowania na wniosek, pomimo uchybienia terminu, stanowiłoby więc rażące naruszenie prawa, godzące w wyrażoną w art. 16 § 1 kpa zasadę trwałości decyzji ostatecznych.
Niezależnie od argumentów podnoszonych w skardze organ nie miał zatem możliwości podjęcia innego rozstrzygnięcia.
Dlatego na podstawie art. 151 ppsa Sąd skargę oddalił.