Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Apostolidis (spr.) Sędziowie WSA Jolanta Dargas WSA Elżbieta Sobielarska Protokolant referent stażysta Joanna Berbecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi R. S. na postanowienie Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania zażaleniowego 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego M. D., tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym: tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych.
Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2014 r., nr [...] po rozpatrzeniu zażalenia R. S. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...], o odmowie wznowienia postępowania zakończonego decyzją Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2011 r., nr [...] stwierdzającą nabycie z mocy prawa z dniem 27 maja 1990 r. przez gminę C. prawa własności nieruchomości położonej w C., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr[...], uregulowanej w księdze wieczystej nr [...] - umorzyła postępowanie zażaleniowe.
Zaskarżone postanowienie wydane zostało w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną sprawy.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] lutego 2011 r., nr[...] stwierdził nieodpłatne nabycie z dniem 27 maja 1990 r. przez Gminę C. z mocy prawa, na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32 poz. 191 ze zm.), własności nieruchomości Skarbu Państwa, położonej w C., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...].
Decyzja powyższa została zaskarżona przez R. S., nie będącego stroną postępowania, do Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej w W.
Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z dnia [...] lutego 2012 r., nr [...] umorzyła postępowanie odwoławcze z uwagi na brak przymiotu odwołującego jako strony w tym postępowaniu, gdyż będąc tylko najemcą jednego z lokali w budynku położonym na nieruchomości skomunalizowanej decyzją Wojewody z dnia [...] lutego 2011 r. nie wykazał on uzyskania żadnego tytułu prawego do skomunalizowanego mienia.
Od decyzji Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej R. S. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wnosząc o jej uchylenie.
Wyrokiem z dnia 17 maja 2013 r. Sygn. akt I SA/WA 837/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę.
Wnioskiem z dnia 8 lipca 2013 r. R. S. wniósł o wznowienie postępowania komunalizacynego w trybie art. 145 § 1 pkt 1, § 2 i § 3 k.p.a. W uzasadnieniu wskazał, iż Sąd Rejonowy w P. wydał postanowienie z dnia [...] stwierdzające zasiedzenie przedmiotowej nieruchomości przez Skarb Państwa w oparciu o fałszywe dowody.
Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...] odmówił wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie zakończonej w/w decyzją Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2011 r.
Powyższe postanowienie zostało zaskarżone przez R. S. do Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej w W.
Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2014 r., nr [...] umorzyła postępowanie zażaleniowe wszczęte powyższym zażaleniem R. S. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. W uzasadnieniu wskazano, iż R. S. nadal nie wykazał uzyskania przed 27 stycznia 1990 r. tytułu prawnego do spornego mienia i w związku z tym zarówno stan faktyczny jak i stan prawny w niniejszej sprawie nie uległy zmianie od czasu poprzednich rozstrzygnięć w tym w wyroku WSA z dnia 17 maja 2013 r.
Skargę na powyższe postanowienie Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] kwietnia 2014 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożył R. S. wnosząc o jego uchylenie. W uzasadnieniu skarżący zarzucił organom, iż te nie dopuściły go jako strony do przedmiotowego postępowania administracyjnego, co ograniczyło jego prawa oraz wolności zagwarantowane Konstytucją.