Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska Sędziowie WSA Magdalena Durzyńska WSA Elżbieta Sobielarska (spr.) Protokolant referent Marcin Sieradzki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 maja 2018 r. sprawy ze skargi V. F. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] października 2017 r. nr [...] po rozpatrzeniu odwołania V. F. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] utrzymał w mocy powyższą decyzję. W uzasadnieniu organ przedstawił następująco stan sprawy:
W dniu 30 grudnia 2008 r. do Wojewody [...] wpłynął wniosek złożony przez M. I. K.-W., J. H. K., A. K., A. M. B., E. K.-W. o potwierdzenie prawa do rekompensaty za mienie nieruchome pozostawione przez E. B. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w miejscowościach [...] oraz [...], pow. [...], woj. [...].
Zgodnie z art. 5 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. prawo do rekompensaty potwierdza w drodze decyzji wojewoda właściwy ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania osoby będącej właścicielem nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli o zaliczenie ubiegają się spadkobiercy tej osoby. W związku z tym, że miejscem zamieszkiwania właścicielki pozostawionych nieruchomości E. B. był [...], Wojewoda [...] zawiadomieniem z dnia 28 lutego 2013 r., przekazał wniosek Wojewodzie [...] wraz z aktami sprawy.
Wnioskodawca A. K. zmarł [...] września 2011 r. Na mocy aktu dziedziczenia sporządzonego przez notariusza O. C. w dniu [...] listopada 2011 r. w Brukseli, spadek po zmarłym nabyły: żona V. F. oraz córki A. I. H. K., A. M. V. K., N. M. H. K. i M. Y. M. K..
Organ odwoławczy po analizie dokumentacji ustalił, że Strony wykazały inicjatywę dowodową i złożyły szereg dokumentów w prowadzonym postępowaniu.
Jednocześnie organ I instancji aktywnie uczestniczył w pozyskiwaniu dokumentacji w sprawie.
W toku postępowania do akt sprawy przedłożono m.in. postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku po właścicielce pozostawionych nieruchomości oraz dowody potwierdzające następstwo prawne po jej wszystkich nieżyjących spadkobiercach.
W oparciu o przedłożone dowody organ ustalił, że spadkobiercami E. B., którym przysługuje prawo do rekompensaty są: A. M. B., J. H. K., M. I. K.-W., E. K.-W., A. I. H. K., A. M. V. K., N. M. H. K. i M. Y. M. K., co zostało potwierdzone decyzją nr [...] Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2017 r. Sprawa V. F. będącej także spadkobiercą, została rozpatrzona odrębną decyzją.
W dniu [...] lipca 2017 r. Wojewoda [...] wydał decyzję nr [...], którą odmówił V. F. potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczpospolitej Polskiej. W uzasadnieniu organ stwierdził, iż Strona nie spełniła wymogu określonego w art. 3 ust 2 w związku z art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r., tj. posiadania obywatelstwa polskiego.
W odpowiedzi na powyższe, V. F. złożyła odwołanie, w którego uzasadnieniu podniosła kwestię naruszenia prawa materialnego w postaci art. 2 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. Strona podniosła, iż ograniczenie związane z tym, że nie tylko właściciel pozostawionej nieruchomości, ale także jego spadkobiercy muszą wykazać się obywatelstwem polskim jest niezgodne z wyrażoną w art. 31 ust. 3 Konstytucji zasadą proporcjonalności, także z zasadą zaufania obywateli do państwa i stosowanego przez nie prawa - zawartą w art. 2 Konstytucji.