Mając zatem powyższe na uwadze, zdaniem Sądu orzekającego, organ prowadzący postępowanie w sprawie z wniosku skarżącej o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości przez K. S. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w miejscowości S., powiat [...], woj. [...], powinien kierować się domniemaniem prawnym wynikającym z powołanego przepisu art. 1025 § 2 kpc. Zawieszając postępowanie na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 KPA organ nie może kierować się przewidywaniami, co do wyniku postępowania lecz tym, czy w świetle posiadanych materiałów dowodowych i obowiązującego prawa jest możliwe rozpoznanie sprawy. Od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego powinno bowiem zależeć rozpoznanie sprawy w ogóle, a nie wydanie mniej lub bardziej pozytywnej bądź negatywnej dla wnioskodawcy decyzji. Organ musi tym samym wykazać bezpośredni związek przyczynowy pomiędzy rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej a zagadnieniem wstępnym. Samo stwierdzenie, że wynik innego postępowania może mieć, a nawet niewątpliwie będzie miał wpływ na losy rozpoznawanej sprawy, nie daje jeszcze podstaw do zawieszenia postępowania (por wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2017-01-11, II OSK 803/16). Organ nie może zatem opierać swoich decyzji na przypuszczeniach czy założeniach jaki ewentualnie będzie wynik postępowania o zmianę prawomocnego postanowienia spadkowego, czy spowoduje zmianę kręgu spadkobierców, czy też nie, lecz na faktach. A fakt jest taki, że do chwili prawomocnej zmiany lub uchylenia tegoż postanowienia przez sąd powszechny jedynym spadkobiercą jest skarżąca M. R., która uzyskała prawo do całości spadku na podstawie testamentu. Oznacza to jednocześnie, że zaskarżone postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2017 r. oraz utrzymujące je w mocy postanowienie Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji nr [...] z dnia [...] października 2018 roku są błędne.
Z powyższych względów Sąd orzekający na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c i art. 152 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji. O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a.