Sygn. I SA/Wa 2304/18 [pic] WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 30 stycznia 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magdalena Durzyńska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu D. B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz skarżącej kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] lipca 2018 roku nr [...] wojewoda [...] potwierdził prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez W. W. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej tj. majątku [...], położonego w gminie [...], powiat [...], dawne województwo [...] (obecnie [...]) na rzecz:
a) D. B. w 10/16 części;
b) M. Z. w 2/16 części;
c) A. Z. w 2/16 części;
d) J. Z. w 1/16 części;
e) L. G. w 1/16 części.
Odwołanie od tej decyzji wniosła D. B.. W toku postępowania odwoławczego L. S. oraz I. S. złożyli oświadczenie o cofnięciu wskazania D. B. jako osoby uprawnionej do rekompensaty oraz oświadczyli, iż nigdy nie zrzekli się prawa do przysługujących im części rekompensaty.
Decyzją z dnia [...] września 2018 roku Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji (dalej jako organ) działając na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U.2018.2096, dalej : kpa) uchylił w całości zaskarżoną decyzję wojewody [...] i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Minister wskazał, że w toku postępowania odwoławczego istotnym elementem w zakresie potwierdzenia prawa do rekompensaty były oświadczenia złożone przez L. S. i I. S. stanowiące nowe dowody w sprawie, które nie były znane organowi I instancji w trakcie wydawania rozstrzygnięcia. Wskazując na powyższe organ zobowiązał wojewodę [...] do oceny skuteczności w/w oświadczeń o cofnięciu wskazania oraz do rozważenia czy nie zachodzi konieczność uzupełnienia materiału dowodowego.
Sprzeciw (nazwany skargą) od w/w decyzji złożyła D. B. (dalej jako skarżąca). W sprzeciwie skarżąca zarzuciła organowi naruszenie przepisów postępowania:
- art. 12 w związku z art. 138 § 2 kpa, polegające na tym, że organ II instancji orzekł kasatoryjnie w sprawie, w której winien był wydać rozstrzygnięcie reformatoryjne, gdyż nie zachodziły przesłanki wskazane w decyzji, które uzasadniałyby konieczność wydania orzeczenia o charakterze kasacyjnym;
- art. 15 w związku z art. 139 kpa polegające na tym, że organ co do zasady orzekł na niekorzyść strony wnoszącej odwołanie.
Wskazując na powyższe skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie w całości jako bezzasadnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje :
Sprzeciw zasługuje na uwzględnienie.
Przepisy określające prawo złożenia sprzeciwu w miejsce skargi do sądu administracyjnego na decyzję wydawaną w trybie art. 138 § 2 kpa zostały wprowadzone do ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej jako ppsa) z dniem 1 czerwca 2017r. W tej dacie weszła w życie ustawa z 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r. poz. 935 z 12 maja 2017 r.; dalej także: nowelizacja, ustawa zmieniająca). Nowelizacja ta zmieniła przepisy kpa; do ppsa wprowadziła zaś nową instytucję procesową tj. uregulowany w rozdziale 3a ppsa - sprzeciw od decyzji. Otwierający ten rozdział art. 64a pppsa stanowi, że od decyzji o której mowa w art. 138 § 2 kpa skarga nie przysługuje, jednakże strona niezadowolona z treści decyzji może wnieść od niej sprzeciw, zwany dalej "sprzeciwem od decyzji". Jak wskazano, przepisy w takim brzmieniu obowiązują od dnia 1 czerwca 2017r. i mają zastosowanie do nowych spraw zainicjowanych przed WSA, a więc do wszystkich wydawanych w trybie art. 138 § 2 kpa decyzji administracyjnych niezależnie od tego, w jakiej dacie zostało wszczęte postępowanie administracyjne. Wynika to z art. 17 ustawy zmieniającej. Ustawodawca wskazał w tym przepisie, że do postępowań przed sądami administracyjnymi, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie tej ustawy (tj. 1 czerwca 2017 r.), stosuje się przepisy ustawy zmienianej, w brzmieniu dotychczasowym. Oznacza to, że do postępowań przed sądami administracyjnymi wszczętych już po dacie wejścia w życie nowelizacji, tj. gdy skarga została wniesiona najwcześniej w dniu 1 czerwca 2017 r., mają zastosowanie przepisy ppsa w brzmieniu znowelizowanym, a więc i przepisy o sprzeciwie.