Z treści wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji wynika, że skarżąca stoi na stanowisku, iż w części dotyczącej opisanej na wstępie działki nr [...] zaszła okoliczność z art. 156 § 1 pkt 2 kpa, gdyż działka ta nigdy nie stanowiła mienia służącego Gminie [...] do wykonywania powierzonych jej zadań, bowiem wchodzi w skład obszaru kolejowego, na którym znajduje się infrastruktura kolejowa. Wobec czego Sąd wyjaśnia, że kwestia ta była już badana przez WSA w Warszawie, który wyrokiem z dnia 16 maja 2016 r. oddalił skargę na kwestionowaną decyzję komunalizacyjną, wobec niewystępowania w niej wad prawnych. Skarżąca zaś domagając się stwierdzenia nieważności tej decyzji w ww. części, wskazuje w istocie na okoliczność, która była objęta już oceną Sądu. Podkreślić zatem raz jeszcze należy, że Sąd ten dokonywał oceny zgodności decyzji komunalizacyjnej z prawem na podstawie stanu faktycznego ustalonego w postępowaniu administracyjnym na dzień jej wydania oraz z uwzględnieniem stanu prawnego wówczas obowiązującego. Natomiast zarówno w postępowaniu zwykłym jak i obecnym wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji komunalizacyjnej skarżąca powołuje te same okoliczności nieważności tej decyzji.
W tych okolicznościach Sąd stwierdził, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji nie naruszył w swoich postanowieniach art. 61a § 1 kpa, gdyż prawidłowo ocenił znaczenie prawne ww. wyroku WSA w Warszawie i znaczenie prawne prawomocności tego orzeczenia.
Konkludując Sąd uznał działanie organu nadzoru w sprawie za zgodne z prawem, w tym nie dopatrzył się naruszenia przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy.
Mając powyższe na uwadze, Sąd, na podstawie art. 151 w zw. z art. 119 pkt 3 i art. 120 ppsa, orzekł jak w sentencji.