Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas Sędziowie WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska (spr.) WSA Elżbieta Sobielarska Protokolant referent stażysta Wiktoria Sosnowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2020 r. sprawy ze skargi Z.O. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie prawa do rekompensaty 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz skarżącej Z.O. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną decyzją z [...] sierpnia 2019 r., nr [...] Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, po rozpatrzeniu odwołania Z.O. od decyzji Wojewody [...] z [...] lipca 2019 r., nr [...] odmawiającej potwierdzenia jej prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez M.S. nieruchomości położonej poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w miejscowości [...] przy ul. [...], pow. [...], woj. [...], utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] lipca 2019 r.
W uzasadnieniu Minister wskazał, że [...] grudnia 1990 r. S.S. (s. M. i S.) złożył do Urzędu Miejskiego w [...] wniosek o przyznanie odszkodowania za mienie pozostawione przez S.S. (s. E. i W.) poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w [...] przy ul. [...].
Zawiadomieniem z [...] grudnia 2004 r. Wojewoda [...] poinformował stronę o przejęciu od Prezydenta Miasta [...], zgodnie z kompetencjami, wniosku wraz z aktami sprawy.
Wnioskami z [...] października 2007 r. i z [...] października 2008 r. I.T. oraz Z.O. wystąpiły do Wojewody [...] o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
Zawiadomieniem z [...] czerwca 2014 r. Wojewoda [...] przekazał wnioski Z.O. i I.T. Wojewodzie [...], jako organowi właściwemu w sprawie.
Wojewoda następnie wymienił zebrane w toku postępowania dokumenty.
Decyzją z [...] lipca 2019 r. Wojewoda [...] odmówił potwierdzenia Z.O. prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez M.S. nieruchomości położonej poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w miejscowości [...] przy ul. [...], pow. [...], woj. [...]. Z.O. złożyła odwołanie od decyzji Wojewody [...].
Po rozpatrzeniu odwołania Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji stwierdził, że prawo do rekompensaty na podstawie art. 2 ustawy z 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 2097) przysługuje właścicielowi nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli spełnia on łącznie następujące wymogi:
1) był 1 września 1939 r. obywatelem polskim i miał miejsce zamieszkania na byłym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu przepisów:
a) art. 3 ustawy z 2 sierpnia 1926 r. o prawie właściwym dla stosunków prywatnych wewnętrznych (Dz. U. Nr 101, poz. 580) lub
b) art. 24 Kodeksu Postępowania Cywilnego lub
c) § 3-10 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z 23 maja 1934 r. wydanego w porozumieniu z Ministrem Skarbu co do § 2 ust. 3-5, z Ministrem Spraw Wojskowych co do §§ 20, 21, 22, 24 ust. 3, § 49 ust. 1 i 2, § 55 i § 56 oraz z Ministrem Spraw Zagranicznych co do § 18 ust. 1 i 2, § 51 i § 55, o meldunkach i księgach ludności (Dz. U. Nr 54, poz. 489)
- oraz opuścił byłe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z przyczyn, o których mowa w art. 1, lub z tych przyczyn nie mógł na nie powrócić;
2) posiada obywatelstwo polskie.
Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy w przypadku śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, prawo do rekompensaty przysługuje wszystkim spadkobiercom albo niektórym z nich, wskazanym przez pozostałych spadkobierców, jeżeli spełniają wymóg określony w art. 2 pkt 2. Wskazanie osoby uprawnionej do rekompensaty następuje przez złożenie oświadczenia z podpisem poświadczonym notarialnie lub przed organem administracji publicznej albo przez złożenie oświadczenia w polskiej placówce konsularnej.