Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Durzyńska Sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik po rozpoznaniu w dniu 17 sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi S. M. na postanowienie Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy podjęcia postępowania w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę.
Minister Skarbu Państwa postanowieniem z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] po rozpoznaniu zażalenia S. M. utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] września 2016 r. nr [...] o odmowie podjęcia postępowania w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez W. M. primo voto S., secundo voto O. oraz W. S. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w miejscowości [...], gmina [...], powiat [...], dawne województwo [...], obecnie Ukraina.
Powyższe postanowienie wydane zostało w następującym stanie faktycznym i prawnym:
W. M. wnioskiem z dnia 7 września 1990 r. wystąpiła o przyznanie rekompensaty za mienie pozostawione przez nią i przez jej męża W. S. poza granicami RP. Powyższy wniosek ponowiony został w dniu 4 stycznia 2005 r. przez S. M. - następczynię prawną W. S. i W. M.
Wojewoda [...], po dokonaniu analizy zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego, pozytywnie ocenił spełnienie wymogów określonych w ustawie z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 ze zm.) i decyzją z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] potwierdził na rzecz S. M. w ¾ części prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia w/w nieruchomości poza granicami RP. Organ uznał jednocześnie, że prawo do pozostałej części rekompensaty, przysługujące W. S. (siostrze S. i M.) nie może zostać przyznane wnioskodawczyni na podstawie posiadanych przez organ dokumentów, tj. pełnomocnictwa - oświadczenia z dnia [...] października 1991 r. udzielonego S. M. przez W. S., bowiem pełnomocnictwo to przedłożone zostało w nieuwierzytelnionej kserokopii. Zdaniem organu W. S. nie wystąpiła z wnioskiem o potwierdzenie prawa do rekompensaty, a udzielone pełnomocnictwo nie wywołało żadnych skutków prawnych w przedmiotowym postępowaniu.
Minister Skarbu Państwa decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania S. M., uchylił w/w decyzję Wojewody [...] i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Organ odwoławczy stwierdził, że Wojewoda błędnie uznał, iż W. S. nie wystąpiła z wnioskiem o przyznanie rekompensaty, a ponadto nie zajął stanowiska w kwestii rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości pod postacią stajni. Organ odwoławczy nakazał organowi wojewódzkiemu ustalenie następców prawnych W. S. i zapewnienia im czynnego udziału w toczącym się postępowaniu, a ponadto przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego w zakresie spełnienia wymogów zawartych w ustawie zabużańskiej w odniesieniu do W. S. i jej następców prawnych oraz na okoliczność pozostawienia nieruchomości pod postacią stajni.
Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] maja 2015 r. nr [...], utrzymanym w mocy postanowieniem Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...], zawiesił postępowanie w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty do czasu przedłożenia dokumentów potwierdzających następstwo prawne po zmarłej W. S. oraz wezwał do wystąpienia do właściwego sądu w terminie 4 miesięcy od dnia otrzymania postanowieni o wydanie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku po zmarłej.