Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia[...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogdan Wolski (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska Sędzia WSA Maria Tarnowska Protokolant Zbigniew Dzierzęcki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2010 r. sprawy ze skargi Z. R. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia[...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz skarżącej Z. R. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/3

Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania Z. R. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] maja 2009 r., nr [...], stwierdzającej nabycie z mocy prawa przez

Powiat W. z dniem 1 stycznia 1999 r. nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...], obręb [...] o powierzchni [...] ha, zajętej pod drogę publiczną (część ulicy U. w W.) - umorzył postępowanie odwoławcze.

Minister Infrastruktury przedstawił następujące okoliczności sprawy.

M. S. wystąpiła we wniosku z 28 listopada 2005 r. do Wojewody [...] o wydanie decyzji potwierdzającej nabycie prawa własności części nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...], obręb [...] o powierzchni [...] ha, zajętej pod drogę publiczną (część ulicy U. w W.).

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] maja 2009 r., nr [...], działając na podstawie art. 73 ustawy Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) stwierdził nabycie z mocy prawa przez Powiat W. z dniem 1 stycznia 1999 r. prawa własności nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] obręb [...] o powierzchni [...] ha zajętej pod drogę publiczną (część ulicy U. w W.).

Z. R. wniosła w piśmie z 6 lipca 2009 r. odwołanie od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] maja 2009 r.

Minister Infrastruktury ustalił, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że na podstawie aktu notarialnego z dnia [...] marca 1929 r. (nr rep. [...]) nieruchomość zapisana w księdze hipotecznej [...], stanowiła własność K. i R. małżonków S.. Z zaświadczenia Sądu Rejonowego W. z dnia [...] października 2008 r. wynika, że ww. nieruchomość została wydzielona z księgi "[...]". Postanowienie Sądu Rejonowego W. z dnia [...] stycznia 1982 r. (sygn. akt [...]) potwierdza, że spadek po K. S. nabyli R. S., Z. Z., H. S. i M. S., oraz że spadek po R. S. nabyły Z. Z., H. S. i M. S. Zaś z postanowienia Sądu Rejonowego W. z dnia [...] stycznia 1991 r. (sygn. akt [...]) wynika, że w skład majątku spadkowego po K. i R. S. wchodziła nieruchomość stanowiąca działkę oznaczoną nr [...], obręb [...], zapisana w Kw nr [...], która została przyznana na wyłączną własność M. S. Odpis księgi wieczystej Kw nr [...] z dnia [...] października 2005 r. prowadzonej dla nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] obręb [...] potwierdza, że właścicielem ww. nieruchomości w dacie wskazanej przez ustawodawcę, to jest

31 grudnia 1998 r., była M. S. Zawiadomienie o zmianach gruntowych z dnia [...] kwietnia 2008 r. wskazuje, że przedmiotowa nieruchomość oznaczona obecnie nr [...], obręb [...] o powierzchni [...] ha stanowiła część nieruchomości opisanej jako "[...]".

Minister Infrastruktury stwierdził, że Z. R. wywodzi swój interes prawny z postanowienia Sądu Rejonowego W. z dnia [...] maja 2007 r. (sygn. akt [...]), na mocy którego nabyła spadek po Z. Z. zmarłej w dniu [...] stycznia 2007 r. Jednakże w dniu 31 grudnia 1998 r. Z. Z. nie posiadała do przedmiotowej nieruchomości tytułu prawnego, a zatem jej następczyni nie jest stroną niniejszego postępowania. Brak przymiotu strony czyni postępowanie odwoławcze bezprzedmiotowym w rozumieniu art. 105 § 1 k.p.a. Skoro zatem Z. R. nie ma przymiotu strony, to nie mogła wnieść skutecznie odwołania do decyzji z dnia [...] maja 2009 r. Stwierdzenie zaś przez organ odwoławczy, że wnoszący odwołanie nie jest stroną w rozumieniu art. 28 k.p.a. powinno skutkować umorzeniem postępowania odwoławczego na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a.

Strona 1/3