Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Dargas Sędzia WSA Piotr Przybysz Protokolant referent stażysta Beata Lewandowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 marca 2015 r. sprawy ze skargi W. G. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej na rzecz skarżącej W. G. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego
Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzją z [...] marca 2012 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania W. G. (dalej: "skarżąca") od decyzji Wojewody [...] z [...] kwietnia 2010 r., nr [...], odmawiającej uchylenia decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 2001 r. znak [...], uchylającej po odwołaniu decyzję Starosty Powiatu [...] z dnia [...].12.2000r., nr [...] i umarzającej postępowanie w sprawie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do gruntu o powierzchni [...] m2 oznaczonego jako działka ewidencyjna nr [...] z obrębu [...], położonego w W. przy ul. [...] (dawniej [...]) - uchylił w całości w/w decyzję Wojewody [...] z dnia [...].04.2010 r. i w tym zakresie odmówił zmiany w/w decyzji Wojewody [...] z dnia [...].10.2001r.
Zaskarżone orzeczenie wydano w oparciu o następujący stan faktyczny sprawy.
Na podstawie konsensusu z dnia [...] lipca 1933 r. L. G. nabyła emfiteutyczne posiadanie nieruchomości położonej w W. przy ul. [...], opisanej w ks. hip. Nr [...] o całkowitej powierzchni [...] m2, na okres 20 lat, do [...] kwietnia 1953 r. Z dniem wejścia w życie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. z 1945 r., Nr 50, poz. 279) - dalej: dekret warszawski - grunt tej nieruchomości przeszedł na własność Gminy W., a od 1950 r. stał się własnością Skarbu Państwa. Pełnomocnik L. G. wnioskiem z dnia 15 marca 1947 r. wystąpił o przyznanie własności czasowej do gruntu w/w nieruchomości w trybie art. 7 dekretu warszawskiego. Wniosek ten rozpatrzono odmownie orzeczeniem administracyjnym Zarządu Miejskiego W. z dnia [...] grudnia 1949 r. Na skutek wniesionego przez wnioskodawcę odwołania, Minister Budownictwa decyzją z dnia [...] lipca 1950 r. podtrzymał zaskarżone orzeczenie Zarządu Miejskiego W. Decyzją z dnia [...] lipca 1993 r. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa stwierdził nieważność orzeczenia administracyjnego Zarządu Miejskiego W. z dnia [...] grudnia 1949 r. oraz decyzji Ministra Budownictwa z dnia [...] lipca 1950 r. Wobec wyeliminowania z obrotu prawnego rozstrzygnięć dotyczących wniosku złożonego w dniu 15 marca 1947 r., powstała konieczność jego ponownego rozpatrzenia. Częściowo został on rozpatrzony - w odniesieniu do działki nr [...] przy ul. [...] - decyzją Starosty Powiatu [...] z dnia [...] grudnia 2000 r. odmawiającą uwzględnienia wniosku w powyższej części z zastrzeżeniem, że w stosunku do działki nr [...] zostanie wydana osobna decyzja. W uzasadnieniu decyzji Starosta podniósł, że przedmiotowa nieruchomość stanowiła częściowo grunt dziedziczny, częściowo emfiteutyczny, a dotychczasowa właścicielka nieruchomości w części stanowiącej grunt emfiteutyczny tj. działki ewidencyjnej nr [...], nie była uprawniona do złożenia wniosku o własność czasową.
Po rozpatrzeniu odwołania od tej decyzji Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] października 2001 r. nr [...] uchylił decyzję Starosty Powiatu [...] i umorzył postępowanie przed organem I instancji. Wojewoda stwierdził, że posiadaczka emfiteutyczna gruntu nie mogła złożyć skutecznie wniosku dekretowego, co oznacza, że postępowanie w powyższej sprawie jest bezprzedmiotowe.