Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska (spr.) Sędziowie: WSA Dariusz Chaciński WSA Tomasz Szymdt Protokolant starszy sekretarz sądowy Artur Dobrowolski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lipca 2013 r. sprawy ze skargi K.S. na postanowienie Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania oddala skargę.
Zaskarżonym postanowieniem z [...] grudnia 2012 r. nr [...] Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa po rozpatrzeniu zażalenia K. S. na postanowienie Wojewody [...] z [...] czerwca 2012 r. nr [...], w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją Wojewody [...] z [...] marca 1992 r., nr [...], utrzymała w mocy postanowienie organu I instancji.
W uzasadnieniu wskazano, że Wojewoda [...] postanowieniem z [...] czerwca 2012 r. odmówił wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego ostateczną decyzją Wojewody [...] z [...] marca 1992 r. nr [...] w przedmiocie komunalizacji. Wojewoda ustalił, że wnioskodawca nie wskazał, że był w dniu 27 maja 1990 r. właścicielem skomunalizowanej działki. W tym stanie rzeczy Wojewoda uznał, że wnioskodawcy nie przysługuje prawo strony w przedmiotowym postępowaniu komunalizacyjnym.
Zażalenie na postanowienie Wojewody złożył K. S.
Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa wskazała, że nie jest możliwe uwzględnienie zażalenia (w postanowieniu Komisji omyłkowo napisano, że chodzi o odwołanie).
Skarżący podał, że niektóre lokale w budynku na przedmiotowej nieruchomości były zakupione przed 27 maja 1990 r., co w ocenie skarżącego winno skutkować wznowieniem postępowania komunalizacyjnego.
W ocenie Komisji w zażaleniu skarżący nie popierał dotychczasowego stanowiska, że przysługuje mu prawo strony jako spadkobiercy właściciela lokalu. Podnoszenie natomiast okoliczności dotyczących właścicieli innych lokali nie może być uwzględnione, ponieważ skarżący nie ma prawa występować w ich imieniu. Komisja podkreśliła, że nabycie odrębnej własności lokali w budynku wraz z udziałem w prawie użytkowania wieczystego nie uniemożliwiła stwierdzenia nabycia własności zabudowanej nieruchomości gruntowej na rzecz Gminy.
Odnosząc się do zarzutu zażalenia co do błędu w numerze decyzji komunalizzacyjnej, organ odwoławczy wskazał, że kwestia ta została wyjaśniona w treści uzasadnienia postanowienia Wojewody [...].
Na postanowienie Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej skargę złożył K.S. W uzasadnieniu skargi podniósł, że nieuprawnione jest stanowisko Komisji, że zrezygnował on z przymiotu strony. Skarżący wskazał, że obowiązkiem organu odwoławczego jest rozpoznanie sprawy w jej całokształcie, gdyż zakres postępowania odwoławczego nie jest węższy od zakresu postępowania przed organem I instancji. Organ odwoławczy, zdaniem skarżącego, uchybił tym zasadom. Skarżący podniósł, że pominięto zagadnienie błędu w oznaczeniu decyzji komunalizacyjnej, a w obiegu prawnym pozostaje pismo Wydziału Geodezji [...] w K., które poświadcza nieprawdę. Skarżący stwierdził, że nie rozumie, czy przysługuje mu status strony, czy też nie.
Odpowiadając na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko przedstawione w zaskarżonym postanowieniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna. Sąd wprawdzie dostrzega, że uzasadnienie zaskarżonego postanowienia jest lakoniczne, jednakże nie miało to wpływu na treść rozstrzygnięcia, które odpowiada prawu.