Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz Sędziowie WSA Dariusz Chaciński WSA Elżbieta Lenart (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji oddala skargę
Minister Skarbu Państwa decyzją z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] - po rozpatrzeniu odwołania A.B. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 2016 r. nr [...] odmawiającej uchylenia decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lutego 1993 r. nr [...] - utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
Decyzja niniejsza wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Decyzją z dnia [...] czerwca 1992 r., nr [...] Kierownik Urzędu Rejonowego w W. odmówił A.B. przyznania odszkodowania za mienie nieruchome pozostawione na byłych terenach państwa polskiego w postaci majątku Z. położonego w powiecie [...], woj. P. - z uwagi na fakt, że nie zamieszkuje on w Polsce.
Od powyższej decyzji A.B. złożył odwołanie.
Po przeprowadzeniu postępowania odwoławczego Wojewoda [...] decyzją nr [...] z dnia [...] lutego 1993 r., utrzymał w mocy ww. decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w W. z dnia [...] czerwca 1992 r.
Decyzja ta została doręczona A.B. zamieszkałemu w [...] w dniu [...] marca 1993 r.
Następnie wnioskiem z dnia [...] października 2014 r. (data wpływu do organu [...] października 2014 r.) A.B. wystąpił o uchylenie - na podstawie art. 154 § 1 i § 2 kodeksu postępowania administracyjnego - decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lutego 1993 r., nr [...] .
W uzasadnieniu podniósł, że decyzja Wojewody [...] z dnia [...] lutego 1993 r. nie została mu nigdy doręczona - pomimo upływu 20 lat od jej wydania. Ponieważ był on jedyną stroną postępowania to oznacza, że decyzja, jako niedoręczona żadnej ze stron, nie weszła do obrotu prawnego. W związku z tym decyzja nie wywołała żadnego skutku - jako oświadczenie woli organu - na zewnątrz (art. 110 kpa).
Dodał, że za uchyleniem przedmiotowej decyzji przemawia zarówno wzgląd na interes społeczny wyrażony w:
- art. 6 kpa (zasada praworządności) - wobec stanu, w którym strona nie doczekała się rozstrzygnięcia przez 20 lat z winy organu, który zaniechał obowiązku doręczenia;
- art. 6 kpa (zasada praworządności) - wobec stanu, w którym istnieje decyzja, która wobec niedoręczenia nie spełnia swojej roli, tj. roli wiążącego rozstrzygnięcia, zaś jej uchylenie spowoduje "unormowanie" powstałego stanu nieakceptowalnego z punktu widzenia zasad systemu prawa, tym bardziej, że w zaistniałej sytuacji - wobec braku wiążącego rozstrzygnięcia - do rozpatrzenia pozostaje sprawa odwołania strony od decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w W. nr [...] z dnia [...] czerwca 1992 r.;
- art. 8 kpa (zasada zaufania do organów władzy publicznej) - wobec stanu, w której strona musi podejmować czynności "naprawcze" z uwagi na fakt, że organ zaniechał swych ustawowych obowiązków;
jak i wzgląd na słuszny interes strony wyrażony w:
- art. 53 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - wobec stanu, w którym niedoręczenie w/w decyzji stronie uniemożliwia jej skorzystanie z przysługujących każdemu obywatelowi Rzeczypospolitej Polskiej środków prawnych, z uwzględnieniem faktu, że w zaistniałej sytuacji instytucja opisana w art. 154 §1 i §2 kpa to najprostsza droga do wyeliminowania spowodowanego przez organ stanu, zaś doręczanie w/w decyzji po dwudziestu latach od jej wydania, w sytuacji, gdy zmienił się stan prawny, byłoby pozbawione sensu i niezgodne z zasadą zaufania do organów władzy publicznej.